چکیده:
تفکرات ملاصدرا قابلیت زیادی را به منظور کمک به حل مشکلات نو دارا می باشد . در این پژوهش هدف نگارندگان، پرداختن به مقوله زیبایی و نمود آن در شهر از دیدگاه فیلسوف بزرگ، ملاصدرا است، موضوعی که تا به حال در پژوهش های گذشته بدان پرداخته نشده و یا کمتر مورد واکاوی قرار گرفته است. پژوهش حاضر از نوع کیفی تحلیلی - توصیفی بوده و راهبرد پژوهش مطالعه ی موردی با رویکرد تفسیری می باشد. اقسام زیبایی در سه دسته بندی: 1-زیبایی حسی، 2-زیبایی مثالی یا خیالی، 3-زیبایی عقلی یا دلی، تعریف و مباحث مرتبط با هر یک شناسایی و تبیین شدند. معیارهای شهر زیبا شامل: 1- وجود نسبت و تناسب 2- حرکت پویایی (حس کنجکاوری و کشف) 3- تضاد و تباین (نور و سایه، خوانایی(وضوح) و ابهام) 4- حس تعلق 5- دارای شهروندان صاحب هنر، آداب (اخلاق زیبا) و علم 6- اعتدال و عدالت 7- اختیار و آزادی 8- مشارکت شهروندان است که از لابه لای متون مرتبط با دیدگاه و آراء ملاصدرا انتخاذ شده است. قابل ذکر است که هر یک از هشت معیار ذکر شده با یکی از اقسام زیبایی ارتباط و تطابق بیشتری دارند. ساختار کلی و جزییات مرتبط با بافت مرکزی شهر قزوین در عهد صفوی به عنوان نمونهموردی با مبانی مستخرج شده از دیدگاه ملاصدرا کاملا منطبق است
خلاصه ماشینی:
عدم پاسخگويي شهرهاي امروزه به نيازهاي زيباشناختي انسان در تمام ابعاد و تامل در اين حوزه ، که چرا حضور در برخي فضاهاي خلق شده در ادواري نظير عهد صفوي لذت بخش است ، نگارندگان را برآن داشت تا با پرسش هايي نظير: چه معيارهايي را مي توان مرتبط با زيبايي و شهر زيبا از متون مرتبط با ملاصدرا به عنوان يکي از فيلسوفان و حکما استنباط کرد که بتوان در هر عصر و دوره اي به کار برد بدون اينکه کارايي خود را از دست بدهد؟ چه مباني فکري در وراي انديشه معمار و شهرساز دوره صفوي نهادينه بود که با کاربست آن ها ميتوانست به خلق فضا به جاي کالبد بيانجامد؟ به واکاوي موضوع بپردازند.
1 40 ١- المبدأ و المعاد؛ صدرالدين محمد بن ابراهيم شيرازي ؛ تصحيح سيد جلال الدين آشتياني ؛ تهران : انجمن حکمت و فلسفه ايران ، ١٣٥٤ هجري شمسي ، ص ١٥٦ ٢- الحکمه المتعاليه في الاسفار العقليه الاربعه ؛ صدرالدين محمد بن ابراهيم شيرازي ؛ چاپ دوم ، قم : مکتبه المصطفوي ، ١٣٦٨ هجري شمسي ، ج ٦، ص ١٣٣ ٣- المبدأ والمعاد، ص ١٦٩ ٤- الأسفارالأربعه ، ج ١، ص ١١٥ ٢- مباني نظري ٢-١- زيبايي و اهميت يک شهر در کمال انسان ملاصدرا خداوند را منبع جمال مطلق دانسته است و از ديدگاه وي زيباييهاي اين جهان نمودي از اوست (اکبري،١٣٨٤) (هاشم نژاد و نعمتي،١٣٩٠).