چکیده:
زمینه و هدف: قراردادهای الکترونیکی نوعی قرارداد هستند که در آن‌ها تعامل بین طرفین در انعقاد قرارداد می‌تواند از طریق ابزارهای الکترونیکی مختلف مانند پست الکترونیکی، یک برنامه کامپیوتری یا توسط دو عامل الکترونیکی که برای تشخیص شکل‌گیری قرارداد برنامه‌ریزی‌شده‌اند، صورت پذیرد. اما آنچه در خصوص این قراردادها حائز اهمیت است، قانون حاکم بر این قراردادهاست که به یک چالش مبدل شده است.روش: پژوهش حاضر با روش توصیفی - تحلیلی انجام‌شده است.یافته‌ها و نتایج: مبانی قراردادهای الکترونیکی شامل حاکمیت اراده بین طرفین، تسریع و تسهیل در انعقاد قرارداد، الحاقی بودن قرارداد الکترونیکی، عدم مراجعه و حضور فیزیکی، اصل رضایی بودن قرارداد الکترونیکی و جنبه بین‌المللی بودن آن است. تغییرات حاصل‌شده ناشی از فناوری ارتباطات و اطلاعات و درنتیجه ظهور پدیده فضای مجازی سبب گردیده که عوامل ارتباط سابق یا وجود ندارد یا در صورت وجود به مفهوم سابق نباشد درنتیجه مفهوم عوامل ارتباطی نظیر زمان و مکان انعقاد قرارداد، محل اقامت طرفین مواجه با چالش گردیده است.
Field and Aims: Electronic contracts are a type of contract in which the interaction between the parties in concluding the contract can be done through various electronic tools such as electronic mail, a computer program or by two electronic agents that are programmed to recognize the formation of the contract. But what is important about these contracts is the law governing these contracts, which has become a challenge.Method: The present research was carried out with a descriptive-analytical method.Findings and C onclusions: The basics of electronic contracts include the sovereignty of the will between the parties, speeding up and facilitating the conclusion of the contract, the additionality of the electronic contract, the absence of physical presence, the principle of consent of the electronic contract and its international aspect. The changes resulting from communication and information technology and as a result of the emergence of the phenomenon of virtual space have caused that the former communication factors either do not exist or, if they exist, are not in the same sense as before. As a result, the concept of communication factors such as the time and place of contract conclusion, the place of residence of the parties has been challenged.
(
, 
, 
)
