چکیده:
هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسی پیامدهای تداوم موانع فرهنگی – اجتماعی توسعهنیافتگی در شرق استان هرمزگان انجام گردید. مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر از نوع کیفی و با تکنیک تحلیل محتوای کیفی انجام شد. مشارکتکنندگان بخش کیفی کلیه مدیران و نخبگان اجرائی نهادهای حمایتی ازجمله کمیته امداد امام خمینی (ره) و سازمان بهزیستی و خبرگان علمی (شامل اساتید دانشگاه و پژوهشگران) و نیز افراد متنفذ محلی شرق استان هرمزگان بود، که با نمونهگیری گلوله برفی بعد از 17 مصاحبه محقق به اشباع دادهها رسید. ابزار گردآوری دادهها مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. روش تجزیه‌وتحلیل دادهها نیز کدگذاری سهگانه باز، محوری و انتخابی بود. یافته ها: نتایج نشان داد، برخی از پیامدهای تداوم موانع اجتماعی-فرهنگی توسعهنیافتگی عبارت بودن از؛ توسعه فرهنگ فقر، نبود برنامه جامع توسعهای همهجانبه، نبود توسعه پایدار منطقهای، بی‌تأثیری و نبود خدمات مناسب و هدفمند، نهادینگی فرهنگ وابستگی ، نبود فرهنگ ریسکپذیری نبود فرهنگ خودباوری و عمل‌گرا. نتیجه گیری: بنابراین مشاهده میشود یکی از علل اصلی نهادینگی توسعهنیافتگی نبود برنامههای جامع توسعهای مبتنی بر نیازسنجی واقعی است در جامعه موردمطالعه بیشتر کمکهای نقدی-جنسی به مددجویان ارائه‌شده است.
Purpose: The present research was conducted with the aim of investigating the consequences of cultural-social barriers of underdevelopment in the east of Hormozgan province.
Materials and Methods: The method of the present research was qualitative and was carried out with the technique of qualitative content analysis. The participants of the qualitative part were all managers and executive elites of supporting institutions, including the Imam Khomeini Relief Committee (RA) and the Welfare Organization, and scientific experts (including university professors and researchers) as well as local influential people in the east of Hormozgan province, which was conducted through snowball sampling after 17 interviews. The researcher reached data saturation. The data collection tool was a semi-structured interview. The method of data analysis was open, central and selective triple coding.
Findings: The results showed that some of the consequences of the continuation of socio-cultural barriers of underdevelopment are; The development of the culture of poverty, the lack of a comprehensive comprehensive development plan, the lack of sustainable regional development, ineffectiveness and the lack of appropriate and targeted services, the institutionalization of the culture of dependence, the lack of a risk-taking culture, the lack of self-confidence and pragmatic culture.
Conclusion: Therefore, it can be seen that one of the main causes of institutional underdevelopment is the lack of comprehensive development programs based on real needs assessment. In the studied society, most of the financial and sexual assistance is provided to the applicants.
(
, 
, 
)
