چکیده:
هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت تاب‌آوری اسلامی بر نگرش والدینی و احساس گناه مادران دارای فرزند نابینا بود. روش: پژوهش از نوع کار آزمایی بالینی به روش پیش‌آزمون_پس‌آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری شامل مادران کودکان نابینا در اردیبهشت‌ماه سال 1401 است که با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند 32 مادر در فراخوان در فضای مجازی انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش گمارش شدند. برای گرداوری اطلاعات از پرسشنامه نگرش والدین نسبت به فرزند دارای نیازهای ویژه شان گوندر (2002) و پرسشنامه احساس گناه ایزنک (2007) استفاده شد. داده‌های به دست آمده با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 24 به روش تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه‌وتحلیل شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین عملکرد گروه‌های کنترل و آزمایش در بهبود نگرش والدینی و کاهش احساس گناه در مرحله پس‌آزمون تفاوت معنی‌داری وجود دارد (p<0.05). همچنین نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش تاب‌آوری اسلامی باعث بهبود خرده مقیاسهای نگرش والدینی (پذیرش و محبت، شرم‌زدگی، ناکامی، ناامیدی و حمایت افراطی) در مادران دارای فرزند نابینا شده است. نتیجه گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که آموزش مادران بر اساس تاب‌آوری اسلامی بر بهبود نگرش آنها نسبت به فرزندشان و کاهش احساس گناه آنها تأثیر داشته است؛ بنابراین می‌تواند به عنوان یک روش مداخله‌ای مؤثر و مبتنی بر فرهنگ و مذهب جامعه به کار گرفته شود.
Aim:The aim of this study was to determine the effectiveness of Islamic resilience skills training on parental attitudes and guilt of mothers with blind children. Method: The research method is clinical trial by pretest-posttest method with a control group and the statistical population includes mothers of blind children in 2021. Using purposive sampling method, 32 mothers were selected in cyberspace and randomly selected in two groups of control and Experiments were performed. Attitudes of Parents with Special Needs Child towards Their Children Scale’s Govender (2002) and Guilt Questionnaire’s Eisenhower (2007) were used to collect information. The obtained data were analyzed using multivariate analysis of covariance using SPSS software version 24. Results: Findings showed that there was a significant difference between the performance of control and experimental groups in improving parental attitude and reducing guilt in the post-test stage (p Conclusion: Based on the research findings, it can be concluded that educating mothers based on Islamic resilience has had an effect on improving their attitude towards their children and reducing their guilt; Therefore, it can be used as an effective intervention method based on the culture and religion of the community.
خلاصه ماشینی:
همچنين نتايج تحليل کوواريانس نشان داد که آموزش تاب آوري اسلامي باعث بهبود خرده مقياسهاي نگرش والديني (پذيرش و محبت ، شرم زدگي ، ناکامي ، نااميدي و حمايت افراطي ) در مادران داراي فرزند نابينا شده است .
داشتن يک فرزند با نيازهاي ويژه و خاص مي تواند شرايط دشواري را براي مادران به همراه بياورد، چون مادران به خاطر نقشي که دارند، به طور غيرمنتظره اي در يک معماي دشوار عاطفي گرفتار مي شوند که به خاطر طبيعت غيرمنتظره اين مشکل و تمايلات ذاتي براي نگهداري از فرزندشان ، ناراحتي و نگراني بيشتري را تحمل مي کنند (٢٠١٨ ,Ahmadi &Shabahang, Khosrow Javid )؛ بنابراين مادران کودکان نابينا براي مقابله با احساسات و عواطف مربوط به نااميدي و سرخوردگي به کمک نياز دارند ( Usama 1 1 Rohner ٢٠٢٠ ,Rehman) و يکي از راه هايي که به نظر مي رسد براي کاهش پيامدهاي روان شناختي منفي خانواده هاي داراي فرزند با نيازهاي خاص مؤثر باشد، استفاده از رويکردهاي درماني اثربخش و داراي پشتوانه پژوهشي و مبتني بر فرهنگ و دين است .
(
, 
, 
)
