چکیده:
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش گروهی فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد به مادران بر نشانههای اختلالات برونیسازیشده کودکان است. روش پژوهش شبهآزمایشی است و از طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر متشکل از مادران کودکان 6 تا 8 ساله شهر تبریز بود که در پاییز و زمستان سال 1396به مرکز مشاوره تخصصی کودک ندای امید مراجعه کرده و از طریق سیاهه رفتاری کودک (CBCL) آخنباخ - نسخه والدین، کودکان آنها دارای نشانگان برونیسازی شده تشخیصگذاری شده بودند. روش نمونهگیری به صورت در دسترس بود که 24 مادر انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش (12 نفر) و کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش بهمدت هشت جلسه دو ساعته، تحت آموزش فرزندپروری قرار گرفتند و گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس (آنکوا) و با نرمافزار آماری SPSS-22 تحلیل شدند. نتایج بهدست آمده نشان داد که در مرحله پسآزمون، میان میانگین گروه آزمایش و کنترل پس از حذف تأثیر پیشآزمون تفاوت معنادار وجود دارد (72/732=F و 0.05>P). همچنین نتایج نشان داد در مرحله پیگیری میان میانگین گروه آزمایش و کنترل پس از حذف تأثیر پیشآزمون تفاوت معنادار وجود دارد (43/895=F و 0.05>P). بنابراین میتوان نتیجه گرفت با توجه به اثربخشی آموزش گروهی فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد در پژوهش حاضر میتوان از روش فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد در مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی، برای کاهش نشانههای اختلالات برونیسازیشده کودکان بهره جست.
The present study was undertaken to investigate the effectiveness of group parenting training for mothers based on acceptance and commitment in reducing the symptoms of externalizing disorders in children. This quasi-experimental study had a pretest-posttest control group design with a follow-up session. The statistical population of the study consisted of mothers of children aged 6-8 referred to Omid Children's Counseling Center in Tabriz in the autumn and winter of 2017. The children were diagnosed to have symptoms of externalizing disorders using the Child Behavior Checklist (CBCL) Achenbach-Parents’ version. Twenty-four mothers were selected using convenience sampling method and were randomly assigned to experimental (N=12) and control (N=12) groups. The experimental group was subjected to parenting training for eight 2-hour sessions, while the control group did not receive any intervention. Data were analyzed using ANCOVA. The results showed that in the posttest stage, there was a significant difference between the mean scores of the experimental and control groups after eliminating the effect of pretest (F=72.732, P