چکیده:
نیکول آیزنمن نقاش فیگوراتیو معاصر، به نسلی از استادان هنر تعلق دارد که منابع خود را از کاریکاتورهای روزنامه ها و نقاشی های دوران رنسانس به طور یکسان اقتباس کرده و در پی ستردن مرز میان هنر عالی و فرهنگ عامه است. اثر "پیروزی فقر" که یکی از گزنده ترین آثار این هنرمند است، برداشتی معاصر از اثری به همین نام است که توسط هانس هولباین نقاشی شده و دارای فضایی چندلایه، گفت‌وگویی، تمثیلی، هجوآمیز و گروتسکی است. میخائیل باختین از مهم‌ترین نظریه‌پردازان قرن بیستم محسوب می‌شود که به مطالعه زبان به‌عنوان یک سیستم و نحوه عملکرد گفت‌وگو در رابطه با اثراتی پرداخت که از طریق ارتباط ایجاد می‌کند و پیوندی میان هنر و این برقراری رابطه مشاهده کرد. او کارناوال را که عرصه ای محبوب جهت رها کردن خود در زیاده روی های جسمانی است، واجد فضایی گفت‌وگویی و یک سنت گروتسکی و مردمی دانست که تصاویر آن در پیوندی تأثیرگذار بین نشاط و خشونت یا کیفیت پایین ماتریالیسم هستند. وی بدن مشترک و تحریف‌شده گروتسک را در چارچوبی بلندنظرانه و مثبت قرار داده و اذعان داشت چنین بدنی پتانسیل ایجاد بی‌ثباتی در هنجارهای پذیرفته‌شده اجتماعی، سیاسی و زیباشناسی را دارا است. در این راستا و با عطف به ویژگی‌های خاص رئالیسم گروتسک، این پژوهش به خوانش و تحلیل وجوه تصویری نقاشی پیروزی فقر اثر نیکول آیزنمن بر اساس آرای میخائیل باختین پرداخته و از نظر هدف، توسعه ای و از نظر نوع و روش، کیفی و توصیفی- تحلیلی است. یافته های تحقیق آشکارکننده این واقعیت هستند که این هنرمند با به‌کارگیری هنر خود، به نشان دادن پیروزی طعنه آمیز فقر پس از تصمیم گیری های ضعیف دولت امریکا پرداخته است که مسبب اصلی بحران اقتصادی سال 2008 در این کشور است و به این ترتیب، اعتراض خود را نسبت به سیاست‌گذاری های غلط، مدیریت ناکارآمد وقت، بی عدالتی و نابرابری در جامعه ابراز نموده است.
Nicole Eisenman, a contemporary figurative painter belongs to a generation of masters of the art who have equally adapted their sources from Renaissance newspaper caricatures and paintings, seeking to efface the borders between fine art and popular culture. “Triumph of Poverty”, one of Nicole Eisenman's greatest nipping artworks, is a contemporary conception of a work of art of the same name by Hans Holbein with a multi-layered, dialogical, allegorical, satirical, and grotesque feel to it. Mikhail Bakhtin is one of the most important theorists of the twentieth century who studied language as a system. He also studied how dialogue works concerning the effects it creates through communication and observed a connection between art and this establishment. He considered Carnival, a popular arena for indulging in physical excesses, to have a dialogue and a grotesque and popular tradition whose images are an effective link between vivacity and violence or the low quality of materialism. He also considers the grotesque common and distorted body in an ambitious and positive framework and acknowledged that such creates instability in accepted social, political, and aesthetic norms. In this regard, and by focusing on the specific features of grotesque realism, this study reads and analyzes the visual aspects of the “Triumph of Poverty” painting by Nicole Eisenman based on the views of Mikhail Bakhtin. This study is qualitative in terms of developmental purpose and qualitative in terms of type and method, qualitative and descriptive-analytical. The findings showed the fact that the artist has used his art to show the ironic triumph of poverty after the poor decisions of the US government, which is the main cause of the economic crisis in 2008 in this country, and thus, the protest. In this way, it has protested against wrong policies, inefficient time management, injustice, and inequality in society.
(
, 
, 
)
