چکیده:
هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه عوامل مرتبط با بازگشت به اعتیاد در بین دو گروه افراد با ترک قطعی و عود مجدد به مصرف مواد مخدر بود. روش: روش پژوهش حاضر علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش شامل همه افراد دارای تجریه ترک موفق و ناموفق مراجعه‌کننده به کمپ‌های زیر نظر سازمان بهزیستی شهر مشهد بود. نمونه پژوهش شامل 100 نفر با عود مجدد (50 نفر) و ترک قطعی (50 نفر) بود که به صورت هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق‌ساخته بود که از روایی و پایایی مناسبی برخوردار بود. یافته ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه از حیث متغیرهایی چون حمایت خانوادگی، کنترل خانوادگی، تجربه برچسب و طرد اجتماعی، پیوند با دوستان وابسته به مواد مخدر، و امکانات و خدمات مرکز درمانی تفاوت معناداری به نفع گروه ترک قطعی وجود داشت. به علاوه، از حیث متغیرهای دسترسی آسان به مواد مخدر و دریافت پاداش از مصرف مواد بین دو گروه تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: با توجه به اینکه در زمینه بازگشت به اعتیاد عوامل اجتماعی نقش کلیدی دارند، داشتن دیدگاهی جامعه‌شناسی نسبت به نقش اساسی عوامل اجتماعی در کنار خدمات مراکز درمانی جهت اثربخش کردن برنامه ها و خدمات ارائه شده توسط مراکز سازمان بهزیستی و جلوگیری از عود مجدد لازم و ضروری است.
Objective: The present research aimed to compare addiction relapse-related factors between the two groups of individuals with permanent withdrawal and relapse to drug use. Method: The method of the present research was causal-comparative. The statistical population of the research included all individuals with successful and unsuccessful withdrawal experiences referring to the camps under the supervision of the Welfare Organization of the city of Mashhad. The research sample included 100 people with relapse (n=50) and permanent withdrawal (n=50) who were selected purposefully. The data collection tool was a researcher-made questionnaire with good validity and reliability. Results: The results showed that there was a significant difference between the two groups in terms of variables, such as family support, family control, the stigma and social rejection experience, connection with drug-dependent friends, and the facilities and services of the treatment center in favor of the permanent withdrawal group. In addition, there was no significant difference between the two groups in terms of the variables of easy access to drug and receiving rewards from drug use. Conclusion: Considering that social factors play a key role in addiction relapse, it is necessary to have a sociological perspective on the fundamental role of social factors in addition to the services of treatment centers in order to make the programs and services provided by Welfare Organization centers more effective and to prevent relapse.
خلاصه ماشینی:
Brownell, Marlatt, Lichtenstein & Medicine Wilson 5.
علاوه بر این ، نوع شــبکه اجتماعی که فرد در آن قرار دارد و وجود دوســتان معتاد در شـــبکـه تعـاملاتی، تـداوم معـاشـــرت ـبا آـنان و دریـافـت فشـــار از ســـوی آـنان کـه در مطـالعـه فیض اللهی و بـاپیری (١٤٠٠) بـه عنوان مقولـه هم گشـــتی و برهم کنشـــی بـا همگنـان بزهکـار شـناخته شد، همچنین عدم دریافت حمایت از سوی خانواده و پیوست مجدد فرد به دوستان سـابق و دریافت تائید دوسـتان مصـرف کننده ، جزو عللی اسـت که در بسـیاری تحقیقات بدان اشــاره شــده اســت (امینی، امینی، افشــارمقدم و ماهیار، ١٣٨٢؛ شــرق و همکاران ، ١٣٩٠؛ ســـراجی، مومنی و صـــالحی، ١٣٨٩؛ نـاســـتیزاده ، هزاره مقـدم و ملازهی، ١٣٨٩؛ ریمـاز، محسـنی، مرقاتی خویی، دسـتورپور و اکبری، ١٣٩١؛ صـفریحاجت آقایی، کمالی، دهقانی فیروزآبـادی و اصـــفهـانی، ١٣٩٣؛ شـــاطریـان ، منتی، کســـانی و منتی، ١٣٩٣؛ احمـدپنـاه و همکاران ، ١٣٩٧؛ نعمتی سوگلیتپه و خالدیان ، ١٤٠١؛ دپتی، کار و کار١، ٢٠١٤؛ محمدپور اصـل و همکاران ، ٢٠١٢؛ موسـعلی و همکاران ، ٢٠٢٠).
بنابراین این مطالعه به منظور شــناســایی عوامل اجتماعی موثر بر عود به اعتیاد، به روش علی مقایسـه ای انجام شـد تا علل مرتبط با بازگشـت به اعتیاد را در _ بین دو گروه ترک قطعی و عود بـه اعتیـاد کـه جهـت ترک بـه مراکز زیر نظر ســـازمـان بهزیسـتی مشـهد مراجعه کرده بودند، شـناسـایی کند.
(
, 
, 
)
