چکیده:
انقلاب دیجیتال منجر به بازار روبه‌رشد کالاهای هوشمند شده است که امروزه به یک عنصر مهم اقتصادی و اجتماعی مبدّل گشته است. این امر اتحادیه اروپا را بر آن داشته است تا به جهت استفادة حداکثری از ظرفیت موجود و رشد اقتصادی کشورهای عضو، در طی دستورالعمل شماره 771/2019 مقرراتی را در خصوص عناصر اساسی بیع کالا از جمله انطباق مادی کالاهای دیجیتالی وضع نماید. موضوع انطباق مادی کالا با قرارداد همواره نقش محوری را در معاملات بیع داخلی و بین‌المللی ایفاء نموده است. دستورالعمل مذکور بر‌‌خلاف قوانین داخلی اکثر کشورها مفهوم واحد از انطباق کالا ارائه داده و ضمانت‌اجرای یکسان را در فرض عدم انطباق بر می‌گزیند؛ لیکن در حقوق ایران مقرره‌ای خاص به موضوع انطباق کالا اختصاص نیافته است و به‌طور پراکنده تمایزات ظریفی را در موضوع انطباق کالا ارائه می‌کند که این موجب ایجاد اختلاف میان حقوق‌دانان و نیز عدم توسعه معاملات فرامرزی گردیده است. از این‌رو، هدف پژوهش حاضر آن است که با بررسی دستورالعمل مذکور، تعهدات فروشنده در خصوص انطباق مادی کالاهای دیجیتالی با قرارداد را معین نماید و این موقعیت را در حقوق ایران نیز مورد واکاوی قرار دهد. این بررسی‌ها نشان داد در بیع کالاهای دیجیتالی الزامات شخصی و نوعی انطباق علاوه بر جزء فیزیکی کالا در جزء دیجیتالی آن نیز باید وجود داشته باشد و فروشنده متعهد به ارائه به‌روزرسانی است. وانگهی در حقوق ایران نصّ صریحی در این خصوص وجود ندارد، اما رگه‌های از این الزامات در قوانین پراکنده یافت می‌شود.
The digital revolution has led to growing smart goods, which today have become an important economic and social element. This has prompted the European Union to lay down provisions on the basic elements of the sale of goods, including material conformity of digital goods, in order to make the most of the existing capacity and economic growth of its member countries. The issue of material conformity of goods with the contract has always played a central role in domestic and international sales transactions. The mentioned directive, contrary to the domestic laws of most countries, provides a single concept of goods conformity and implements the same performance guarantee in case of non-conformity. But in Iranian law, there is no specific regulation on the subject of goods conformity, and it sporadically provides subtle distinctions on the subject of goods conformity, which has caused differences between lawyers and court opinions, and as a result, the lack of development of cross-border transactions. Therefore, the purpose of the present study is to determine the seller's obligations regarding the material conformity of digital goods with the contract by examining the aforementioned instructions and to analyze this situation in Iranian law. These studies showed that in the sale of digital goods, the subjective and objective requirements of conformity, in addition to the physical component of the goods, must also be present in its digital component, and the seller is committed to providing updates. However, there is no explicit text in this regard in Iranian law, but traces of these requirements can be found in scattered laws.
(
, 
, 
)
