چکیده:
اعتماد، یکی از عناصر کلیدی در توسعهی مناسبات اجتماعی است.
همچنین اعتماد اجتماعی (اعتماد عمومی) برای دولت، به مثابه
سرمایهی اجتماعی است. بقا و دوام دولتها، تا حد زیادی، وابسته به
میزان برخورداری دولت از این سرمایه است. بنابراین جلب اعتماد
عمومی و تقویت آن برای تمامی دولتها ضروری است. از طرفی
پاسخ گویی یکی از حقوق مسلم شهروندان است و در مقابل، وظیفهی
دولت پاسخ گویی است. به علاوه، پاسخ گویی از طریق شفاف سازی
اطلاع رسانی و از رونق انداختن بازار شایعات علیه دولت، نگرش مردم
را نسبت به دولت مثبتتر کرده و، این گرایش مثبت، اعتماد مردم نسبت
به دولت را افزایش میدهد که هدفی عالی محسوب میشود.
خلاصه ماشینی:
"در بازار مبادلهی اجتماعی نیز وضع به همین منوال است، یعنی کنشگران در مقابل کنش خود، به طور مستقیم و فوری پاسخی که منجر به تأمین منافع آنان گردد را دریافت نمیکنند، در این میان کنشگر اول به کنشگر دوم اعتماد میکند که وی پاسخ مناسب را در زمان بعد به او خواهد داد؛ یعنی در این مبادله کنشگر اول (اعتماد کننده) در بادی امر در مقابل کنش خود پاسخی دریافت نمیکند، بلکه تدریجا در زمانهای بعد این پاسخ به او میرسد.
این گونه حکومتها مشروعیت اجتماعی خود را از مشارکت مردم در انتخابات و رأی عمومی کسب میکنند و با توجه به اینکه مدت حکومت افراد منتخب محدود است و برای ادامهی کار باید مجددا آراء عمومی را کسب نمایند و این آراء در واقع اعتمادی است که مردم به دولت کردهاند، بنابراین اعتماد مردم برای مسؤولین نظام سرمایهی گرانبهایی است، که به سادگی به دست نمیآید، اما به سادگی از دست میرود.
اعتماد اجتماعی Ä نگرش مثبت Ä شناخت بیشتر Ä اطلاع رسانی Ä پاسخ گویی (مقابله با شایعه سازی) آنچه مسلم است، اعتماد به عنوان سرمایهی اجتماعی برای دوام و بقای نظام اجتماعی لازم و ضروری است و دولتها میتوانند از طریق پاسخ گویی روشن و شفاف و مسؤولانه به مردم و رسانههای گروهی، سرمایهی اجتماعی جامعه را تقویت نموده و از این مسیر زمینههای جلب مشارکت و همکاری همه جانبهی مردم با دولت را فراهم کرده و محبوبیت و مقبولیت مسؤولین نظام در نزد مردم را افزایش دهند."