چکیده:
فروغ فرخزاد از برجستهترین سرایندگان اشعار زنانه در تاریخ ادبی معاصر ایران محسوب میشود. اشعار وی در قالب دیدگاهی انتقادی خودنمایی میکند. این اشعار علاوهبر داشتن زبانی ساده و صمیمی، بیپردهترین و هنریترین تصاویر زنانگی زندگی وی را به تماشا گذاشته است. در این پژوهش ساختار زبانی این تصاویر در اشعار وی مورد بررسی و تجزیهوتحلیل قرار گرفته است. لذا جامعه آماری آن، تمام اشعار فروغ خواهد بود و حجم نمونه براساس روش نمونهگیری سیستماتیک انتخاب شده است و با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی، گونههای مختلف توازن در سطوح آوایی، واژگانی و نحوی بررسی میشود تا چگونگی استفاده وی از شگردهای قاعده فزایی آشکار شود. در بخش نخست در توازن آوایی، توازن واجی و توازن هجایی بررسی میشود. سپس در توازن واژگانی انواع تکرار در سه سطح واژه، گروه و جمله تحلیل شده و در بخش پایانی توازن نحوی با دو زیربخش همنشینسازی نقشی و جانشینسازی نقشی توصیف میشوند. در بررسیهای انجام شده، نتیجه بیانگر آن است که فروغ فرخزاد از بین شگردهای آوایی، بیشتر به توازن آوایی و واژگانی توجه داشته که علاوهبر بازتاب هنری و خلاقیت وی در کاربرد این توازنها- بهویژه توازن آوایی و نغمه حروف- توانسته مفاهیم شعری خود را بسیار هنرمندانه همراه با صمیمیت به مخاطبان القا نکند و بر موسیقی و برجستگی کلامش بیفزایداهداف پژوهش:تحلیل ساختاری و زیباییشناسی توصیفی در اشعار فروغ فرخزاد.بررسی توازن آوایی، توازن واجی و توازن هجایی در اشعار فروغ فرخزاد.سؤالات پژوهش:ساختار و زیباییشناسی در اشعار فروغ فرخزاد چگونه است؟توازن آوایی، توازن واجی و توازن هجایی در اشعار فروغ فرخزاد چگونه است؟