سیره عملی امام خمینی (قدس سره): نماز (4) معرفی و نقد

"تا هیأت خواست گزارش‌ مأموریت خود را ارائه کند و جلسه در محضر ایشان تشکیل‌ شود،امام مهیای مقدمات نماز مغرب و عشا شده و تشکیل‌ جلسه را به بعد از نماز موکول فرمودند و این،نشانگر اهتمام‌ بیش از حد ایشان به رعایت نماز اول وقت بود. اولین کسی که پس از این حرکت امام‌ صحبت کرد،آقای هاشمی بود که عرض کرد:«آقا کسالتی‌ عارض شد؟»چون تنها چیزی‌که در آن موقع به ذهن ایشان‌ می‌رسید،این بود که ممکن است برای امام کسالتی عارض شده‌ باشد. در اثنای جلسه هنگام اذان که فرارسید،امام بدون توجه به‌ دیگران برخاستند و نماز اول وقت خود را اقامه کردند و همه نیز به ایشان اقتدا نمودند. توسلی(3) اینکه امام اهل عبادت بودند،به این معنی نبود که بعضی‌ها فکر کنند ایشان افراط کاری‌های علم تجوید را در نماز اعمال‌ می‌کردند. خیر،نماز ایشان یک نماز عادی بود و اما اینکه‌ می‌گویند امام همیشه با طهارت بودند،به این معنی نیست که‌ وسواس در وضو و اسراف در آب داشته باشند."