مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن شفقت ورز و رفتار درمانی دیالکتیک بر نارسایی‌های شناختی، نقص پردازش‌های هیجانی و تکانشگری سربازان 18 تا 20 سال دارای رفتارهای پرخطر مقاله

نویسنده: شمس نجفی، زهرا السادات ؛ عمادیان، سیده علیا ؛

مطالعات و تازه های روانشناختی نوجوان و جوان تابستان 1402، دوره 4 - شماره 5 (‎15 صفحه - از 75 تا 89 )

کلیدواژه ها: تکانشگری رفتار درمانی دیالکتیک نارسایی های شناختی پردازش هیجانی درمان مبتنی بر شفقت رفتارهای پرخطر. cognitive disabilities Dialectical Behavior Therapy Impulsivity High risk behaviors emotional processing Compassion focused therapy

fa en

چکیده:

زمینه و هدف: رفتارهای پرخطر به رفتارهایی اطلاق می‌شود که احتمال نتایج مخرب جسمی، روانشناختی و اجتماعی را برای فرد افزایش دهد. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن شفقت‌ورز و رفتار درمانی دیالکتیک بر نارسایی‌های شناختی، نقص پردازش‌های هیجانی و تکانشگری سربازان 18 تا 20 سال دارای رفتارهای پرخطر بود. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر ‌نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون همراه با گروه پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه سربازان 18 تا 20 ساله مراجعه کننده به مرکز درمانی ولیعصر تهران در سال 1399 بودند. فرایند انتخاب نمونه در پژوهش حاضر شامل دو مرحله بود: مرحله اول به شیوه نمونه‌گیری هدفمند پرسشنامه رفتارهای پرخطر به منظور غربال سربازان مراجعه کننده به مرکز درمانی ولیعصر تهران انجام شد و از میان آنهایی که نمره بالاتر از غربال را کسب کرده بودند به روش هدفمند 50 نفر و براساس تکیمل فرم رضایت شرکت در پژوهش و همچنین معیارهای ورود و خروج 45 نفر (15 نفر گروه آزمایش اول و 15 نفر گروه آزمایش دوم و 15 نفر در گواه) انتخاب و به شیوه تصادفی در 3 گروه تخصص یافتند. برای جمع‌آوری داده‌ها، از پرسشنامه‌های خطرپذیری نوجوانان ایرانی، نارسایی‌های شناختی، ناگویی خلقی تورنتو و مقیاس تکانشوری استفاده شد. یافته‌‌ها: بررسی مقایسه‌ی زوجی بین دو‌گروه درمانی نشان داد که نارسایی‌های شناختی در دو گروه درمان شفقت (20/7=I-J؛ 01/0> P) و رفتاردرمانی دیالکتیک (66/8=I-J؛ 01/0> P) برخلاف گروه گواه معنی‌دار (56/1=I-J؛ 05/0P) بود؛ همچنین بررسی نقص پردازش هیجانی نشانگر آن است که تنها در گروه رفتاردرمانی دیالکتیک (73/12=I-J؛ 01/0> P) معنی‌دار بود. همچنین بررسی تکانشگری در گرو‌ه‌های درمانی نشانگر آن است که تنها درمان شفقت در کاهش تکانشگری اثربخش بود (66/7=I-J؛ 01/0> P). نتیجه ‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر به‌نظر می‌رسد با تمرین‌های مشفقانه و افزایش هیجان‌های مثبت خزانه‌ی رفتاری-فکری فرد گسترش پیدا می‌کند که می‌تواند زمینه را برای حل مسئله مناسب و کاهش تعارض‌های هیجان‌های درون‌فردی و بین‌فردی و در نتیجه کاهش تکانشگری و رفتارهای پرخطر را فراهم ساخت.

دریافت فایل ارجاع :
(پژوهیار, , , )

دانلود PDF
دانلود HTML

لینک کوتاه:

صفحه:

ورود / عضویت

برای مشاهده متن مقاله و یا دانلود آن لازم است وارد پایگاه شوید. در صورتی که عضو نیستید از قسمت عضویت اقدام فرمایید.

ورود

عضویت

تحتاج دخول لعرض محتوى المقالة. إذا لم تكن عضوًا ، فتابع من الجزء الاشتراک.
إن كنت لا تقدر علی شراء الاشتراك عبرPayPal أو بطاقة VISA، الرجاء ارسال رقم هاتفك المحمول إلی مدير الموقع عبر webmaster@noormags.com .

You need Sign in to view the content of the article. If you are not a member, proceed from part Sign up.
If you fail to purchase subscription via PayPal or VISA Card, please send your mobile number to the Website Administrator via webmaster@noormags.com .

ورود / عضویت

ورود

عضویت