چکیده:
هدف پژوهش حاضر، اثربخشی مهارتهای ارتباطی بر سازگاری اجتماعی و بهبود روابط والد فرزندی دانشآموزان دارای اختلال بیشفعالی مدارس ابتدایی (دوره اول) شهر علیآبادکتول میباشد. این پژوهش شبه تجربی، پیشآزمون – پسآزمون با یک گروه گواه و یک گروه آزمایش و انتخاب به صورت در دسترس میباشد. برای رسیدن به این هدف جامعه آماری شامل تمامی دانشآموزان ابتدایی دارای اختلال بیشفعالی ارجاع داده شده به مراکز مشاوره اداره آموزش و پرورش شهرستان علیآبادکتول بود و نمونه آماری در این پژوهش تعداد 30 نفر 2 گروه آزمایش (15 نفری) و گروه کنترل (15 نفر) که به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب و افراد به صورت تصادفی در 2 گروه قرار گرفتند. در این پژوهش پرسشنامه اختلال نقص توجه و بیشفعالی کانرز (1999)؛ پرسشنامه سازگاری اجتماعی سینها و سینگ (1993) و پرسشنامه ارزیابی رابطه والد – فرزند مارک آ. فاین، جی. آر. مورلند، و اندرو اسچووبل (1983) و نهایتا مداخله آموزشی مهارتهای ارتباطی 12 جلسه 60 دقیقهای (هر هفته دو جلسه) بر روی گروه نمونه اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل آماری در سطح آمار توصیفی و آماراستنباطی (تحلیل کوواریانس) تجزیه و تحلیل شد و جهت انجام تمام امور تحلیل آماری از نرمافزار SPSS ورژن22 استفاده شد. نتایج نشان داد که بین میانگین سازگاری اجتماعی در گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. یعنی با حذف تاثیر نمرات پیشآزمون بین میانگین تعدیلشده سازگاری اجتماعی بر حسب گروه در مرحله پسآزمون تفاوت معناداری وجود دارد. به طور کلی بر اساس این یافتهها میتوان گفت آموزش مهارتهای ارتباطی در پسآزمون باعث کاهش نمرات در پرسشنامه سازگاری اجتماعی در دانشآموزان شده است که نشاندهنده افزایش سازگاری اجتماعی در آنان میباشد.