حریم نگاه - مجله پاسدار اسلام مقاله

مگر به هرچه «دیدنی» است، باید نگریست؟ مگر هرچه جلوی چشم‌مان قرار گیرد، مجاز به تماشاییم؟ مگر من حق دارم دفترچه‌ی تو را بی‌اجازه بخوانم؟ مگر تو مُجازی که بی‌اذن دوستت، کیف و کمد او را باز کنی؟ یا به جیب او دست ببری یا آلبوم عکسش را نگاه کنی یا نامه‌ای را که برای دیگری آمده، بی‌اجازه‌ی او باز کنی و بخوانی؟ اگر درِ خانه یا اتاقی باز بود، مگر باید داخل آن را دید زد؟ مگو که: دوست است و صمیمی، و ما با هم این حرف‌ها را نداریم! دید زدن به خانه‌ی دیگران هم از این قبیل است. گوش دادن‌های مخفیانه، نگاه‌های دزدکی، دید زدن‌های غیر مجاز، وارسی‌های بی‌اجازه، همه و همه ناپسند و حرام است. این که در روایات، «نگاه» را تیری از تیرهای شیطان به حساب آورده‌اند، تنها نگاه شهوت‌آلود به نوامیس مردم نیست، مصداق‌های دیگری هم دارد.