چکیده:
لیکوها، یکی از اشکال مهم آوازی و گونهای بیبدیل از ادب شفاهی دو منطقهی رودبار و بلوچستان بهحساب میآیند. به طور قاطع نمیتوان گفت که زادگاه لیکوها در بلوچستان بوده یا در رودبار زمین، لیکوها در هردو حوزه انواع بسیاری دارند که این تقسیمبندی تنها با شیوههای آوازی و موسیقیایی است که مشخص میشود و خود اشعار بر همان منوال همیشگی، هیچ تغییری در وزن، محتوا و مضمون پیدا نمیکنند در این مجال لیکوها را در شعر منصور علیمرادی بررسی میکنیم و خصایص آن را ذیل عنوانبندی بیان میکنیم.
خلاصه ماشینی:
به طور قاطع نمیتوان گفت که زادگاه لیکوها در بلوچستان بوده یا در رودبار زمین، لیکوها در هردو حوزه انواع بسیاری دارند که این تقسیمبندی تنها با شیوههای آوازی و موسیقیایی است که مشخص میشود و خود اشعار بر همان منوال همیشگی، هیچ تغییری در وزن، محتوا و مضمون پیدا نمیکنند در این مجال لیکوها را در شعر منصور علیمرادی بررسی میکنیم و خصایص آن را ذیل عنوانبندی بیان میکنیم.
وی در سالهای جوانی علاوه بر شعر و داستان به پژوهشهای بسیاری در زمینه فرهنگ بومی جنوب استان کرمان پرداخته که میتوان از بین این آثار به «شروگ ماه»، نشر آموت، «لیکوهای رودباری» نشر نون و افسانههای مردمان کرانههای رود هلیل اشاره کرد.
علیمرادی بیش از ده سال است که به کار و پژوهش بر روی دائرةالمعارف مربوط به فرهنگ و زبان مردم حوزه هلیل رود و رودبار جنوب مشغول بوده و کار تألیف این اثر کماکان ادامه دارد (برگرفته از سایت google.
"دهو– لیکو"های رودباری و لیکوهای ده هجایی بلوچی در هر دو منطقه از پایگاه یکسانی برخوردارند، همانطور که دیگر مقامهای موسیقی محلی، مثل «شَیر» که در ستایش سران و سرکردگان و یاغیهای بنام و شجاعان در هر دو حوزه رایج است و توسط «سرودیها» -چنگیها و پهلوانان– خوانده میشوند.
بن مایه اجتماعی در شعر علیمرادی نامه در این شعرعلیمرادی از احوالپرسی عامیانه با مردم و همسایهاش سخن گفته است.
«دهو– لیکو»های رودباری و لیکوهای ده هجایی بلوچی در هر دو منطقه از پایگاه یکسانی برخوردارند، همانطور که دیگر مقامهای موسیقی محلی، مثل «شَیر» که در ستایش سران و سرکردگان و یاغیهای بنام و شجاعان در هر دو حوزه رایج است و توسط «سرودیها»- چنگیها و پهلوانان – خوانده میشوند.