چکیده:
بومی سرودها و ترانههای محلی همچون دیگر اشعار عامه، از لحظه پیدایش بشر اولیه در روح و جان مردم بوده و رشد و نمو یافته است. آوازهای کار، افراد هرگروه برای غلبه بر مشکلات و سختیهای کار و وحشت تنهایی و با الهام گرفتن از اصوات طبیعت همچون غلتیدن سنگ، قطع درختان، کندن خاک، آوازپرندگان، کلماتی را با خود زمزمه میکردند و به تدریج این کلمات با موسیقی کلام همراه شد و مورد پسند قبایل قرارگرفت. هرچند تاریخ دقیق بومی سرودها مشخص نیست اما، بسیاری از واژگان و الفاظ به کاررفته در ترانههای محلی ریشه در زبان ایران باستان و اوستایی و حتی ماقبل دارد این مقاله نگاهی گذرا به بومی سروده های هرمزگان دارد.
خلاصه ماشینی:
نگاهی کوتاه به ترانه، بومی سروده و شعر عامه در هرمزگان محبوبه اسماعیلی 1 چکیده بومی سرودها و ترانههای محلی همچون دیگر اشعار عامه، از لحظه پیدایش بشر اولیه در روح و جان مردم بوده و رشد و نمو یافته است.
«در محلة خاموشان» عنوان کتابی است که آقای محمد ذوالفقاری که خود شاعر و البته راننده تاکسی است در قطع رقعی در مورد زندگی و ترانههای نصرک جمعآوری کرده است این کتاب 102 صفحه دارد و در سال بیتا، توسط مؤلف چاپ شده است.
این بخش از ادبیات شفاهی چون ریشه در اعتقادات، سنتها، آداب و رسوم و اندیشههای اقوام گوناگون دارد، سبب ماندگاری زبان و فرهنگ ملتها است (ذوالفقاری و احمدی 1388: 148) و از طرفی باعث پیوند بین جوامع مختلف میگردد؛ بنابراین از اهمیت خاصی برخورداراست.
مواردی که در سطور اخیر به آنها اشاره گردید موضوعات مرتبط با استخوان بندی ترانه بودند حال به بررسی سایر ساختارهای ترانه میپردازیم: زبان شعر زبان، یکی از رازآمیزترین جنبههای وجود آدمی که برای ایجاد ارتباط بین انسانها به کار میرود؛ علاوه بر ایجاد ارتباط، حدیث نفس، محمل اندیشه و آفرینش ادبی نیز یکی از کارکردهای زبان است.
نصرک از زبان روزمره ساده بهره میگیرد، فاطمه رضایی و علی حبیبزاده از عشق و اجتماع به صورت ساده و روزمره استفاده میکند اما منصفی نگاهی و طرحی نو دارد که ساختارها را بر هم میزند، محتوای شعرش را اجتماع قرار میدهد و نصرک نیز که فرزند زمان خود است طنر و انتقاد را چاشنی ترانههایش مینماید.