چکیده:
بنا بر رویکرد جدید بازنمایی و اتکا بر نظریۀ برساخت‌گرایی رسانهای، رسانه‌های جمعی اعم از دیداری و شنیداری، واقعیت اجتماعی را منعکس نمی‌کنند؛ بلکه این واقعیات در قالب ساختار روایی آنها، تولید و به‌عبارتی برساخت می‌شود. نظریۀ جدید بازنمایی، وجود واقعیت را انکار نمی‌کند؛ بلکه مدعی است که واقعیت به صورت مستقیم و بی‌واسطه به‌دست نمی‌آید؛ واقعیت به‌واسطۀ معنا پدیدار می‌شود و معنا در یک فرایند اجتماعی برساخته می‌شود. از این رهگذر، رسانه‌ها در بازنمایی اخبار و گزارش‌های خبری، همواره بر اساس آنچه در واقعیت اتفاق افتاده است، عمل نمی‌کنند؛ بلکه غالباً به گزینش نوع خاصی از جرایم، چارچوب‌بندی پدیده‌های جنایی، تصاویر مربوط به طرفین درگیر در جرم و مقامات عدالت کیفری، اقدام می‌کنند. این دیدگاه در بازنمایی جرم، از یک سو می‌تواند توأم با اغراق و بزرگ‌نمایی باشد؛ به این معنا که خطر بزهکاران و میزان آسیب‌هایی که بزه‌دیدگان از وقوع جرم متحمل شده‌اند از نظر کمی و کیفی، بیش از حد جلوه می‌کند، اما واقعیت این‌گونه نیست. از دیگر سو، رسانه در بازنمایی تعداد دیگری از جرایم کاملاً عکس آنچه که توضیح داده شد عمل می‌نماید؛ به این معنا که با وجود آسیب‌های بسیار ناشی از این جرایم، در پوشش‌های خبری به آنها توجه چندانی نمی‌شود و اغلب، اخبار و گزارش‌ها به صورت گذرا از آنها عبور می‌کنند. این پژوهش به روش تحلیل محتوای کیفی و با تمرکز بر محتوای اخبار رسانهای انجام شده است و نگارندگان مترصد آن هستند تا با بررسی گزارش‌های خبری و پرده‌برداری از بازنمایی دوگانه و تصویر عمدتاً تحریف‌شدۀ جرم در رسانه، شکل‌گیری نگاه واقع‌بینانه از جرم در جامعه را تا حد ممکن تسهیل نمایند.
According to the new approach to representation and reliance on the theory of media constructivism, the mass media, both visual and auditory, do not reflect social reality. Rather, these facts are produced and constructed in the form of their narrative structure. The new theory of representation does not deny the existence of reality. Rather, it claims that reality is not obtained directly; reality emerges through meaning, and meaning is constructed in a social process. In this way, the media do not always act on the basis of what has happened in reality; they often select specific types of crimes, frame criminal phenomena, images of parties involved in crime, and criminal justice officials. This view in the representation of crime can be accompanied by exaggeration and magnification, in the sense that the risk of criminals and the extent of harm suffered by victims of crime, in terms of quantity and quality, is overstated. On the other hand, the media, in representing a number of other crimes, does the exact opposite of what has been described, in the sense that despite the significant damage caused by these crimes, they are not given much attention in the news coverage, and most news and reports are ignored. This research has been conducted by qualitative content analysis method and focusing on the content of media news, and intends to form a realistic view of crime in society by examining news reports and exposing the dual representation and mostly distorted image of crime in the media.
(
, 
, 
)
