چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش کتابداران، و خدمات اطلاعرسانی در کاهش اضطراب اطلاعیابی مراجعین کتابخانه ملی انجام شده است که به روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری شامل کلیه مراجعین به کتابخانه ملی ایران در سال 1401 است. حجم کل جامعه آماری شامل ۱۲۲۶۰ نفر متشکل از ۸۱۰۰ نفر کارشناسی ارشد و ۴۱۶۰ نفر دکتری بود. از این تعداد، ۲۳۶ نفر از دانشجویان به روش نمونهگیری طبقهای غیرنسبتی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار سنجش پرسشنامه و دادهها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و نرمافزار اس پی اس اس تجزیه و تحلیل گردید. یافتههای پژوهش نشان میدهد میزان اضطراب اطلاعیابی مراجعین در حد متوسط و وضعیت سواد اطلاعاتی دانشجویان، پایینتر از حد مطلوب بوده است. از سوی دیگر، میزان استفاده افراد از خدمات اطلاعرسانی در سطح متوسط قرار داشت. بین میزان سواد اطلاعاتی و میزان اضطراب اطلاعیابی آنان رابطه معناداری وجود داشت و نقش کتابداران در کاهش اضطراب اطلاعیابی افراد در سطح متوسط قرار دارد و شرکت در کارگاههای آموزشی نیز نتوانسته تاثیری در میزان اضطراب اطلاعیابی مراجعین داشته باشد. بین نمره افراد به مهارتهای ارتباطی کتابداران و میزان اضطراب اطلاعیابی آنان، رابطه معنادار مثبتی و بین میزان استفاده از خدمات اطلاعرسانی و میان اضطراب اطلاعیابی مراجعین رابطه معنادار مثبتی و بین میانگین نمرههای اضطراب اطلاعیابی دانشجویان و متغیر جنسیت و حوزه تحصیلی تفاوت معناداری وجود ندارد، در حالی که این تفاوت در مقطع تحصیلی مشاهده شد.
در ادامه، تفاوت معناداری بین میانگین نمرههای سواد اطلاعاتی و متغیرهای جنسیت، حوزه تحصیلی و مقطع تحصیلی مشاهده نشد. نتایج این پژوهش با تاکید بر نقش کتابداران، میزان استفاده از خدمات اطلاعرسانی و سواد اطلاعاتی جامعه مورد پژوهش میتواند مورد توجه کتابداران و مسئولان دانشگاهی قرار بگیرد تا جایی که علاوه بر شناخت عوامل تاثیرگذار، گامهایی در جهت رفع آن برداشته شود.