چکیده:
یکی از معضلاتی که در سال‌های اخیر در سطح جامعه نمود بیشتری داشته است، مسأله تنبیه کودکان است که در مواردی به آن کودک‌آزاری نیز اطلاق می‌شود. از نظر اسلام در جهت تربیت کودکان روش‌هایی مانند تشویق، بازی و اکرام بسیار پسندیده‌تر و مؤثرتر است. لیکن گاهی اوقات استفاده از تنبیه که به «تأدیب» یا «تعزیر» تعبیر می‌شود، در شرایط و موارد خاص و با سازوکاری مشخص به‌عنوان آخرین روش تربیتی اشاره شده است. بنابراین تأدیب و تنبیه کودکان در آموزه‌های فقهی به‌عنوان حقی برای اولیا به رسمیت شناخته شده و قوانین موضوعه هم برآن صحه گذاشته است. براین مبنا طبق بند «ت» ماده 158 قانون مجازات اسلامی یکی از عوامل موجهه جرم اقدامات والدین در تنبیه اولاد در حدود متعارف است. لیکن این حق قانونی با توجه به واژه «در حد متعارف» ابهام و دارای اجمال می‌باشد و بنابر اصل 167 قانون اساسی باید برای رفع اجمال آن به منابع شرعی مراجعه شود. پژوهش حاضر به دیدگاه فقها در مورد ماهیت و میزان تأدیب کودکان پرداخته است و در این زمینه نظریه تعزیری بودن تأدیب و غیر تعزیری بودن آن را تحلیل نموده است. همچنین دیدگاه قانون مجازات اسلامی در این باب را مورد بحث قرار داده است.
As one of the dilemmas more prominent in our society in the recent years, is the issue of punishment of children, that in some case referred to as child abuse. From the Islamic point of view, upbringing children by methods such as encouragement, playing games, and paying respect are much more acceptable and effective. But, using punishment, which is interpreted as “Correction” and “Tazir”, in particular and special cases and by a definite mechanism, has been referred to as the last method of treatment. Therefore, correction and punishment of children in Islamic jurisprudential teachings have been recognized as one of parents’ rights and statutes acknowleged it. Therefore, under paragraph (d), article 158 - Islamic penal code, the parents’ measures in punishing their children within normal limits have been justified. But, the notion “normal limits” produces ambiguities for this legal right and based on constitutional principle 167, to remove the obscurity, one should refer to sharia references. The present research studied the jurisprudents’ standpoints on the nature of children correction. It also analyzed if correction of a child is discretionary or not. Moreover, it studies Islamic punishment code in this regard.
(
, 
, 
)
