رفاه ذهنی و وفاداری به مکان در نواحی روستایی مقاله

مقدمه: رفاه ذهنی مؤلفه‌ی ذهنی کیفیت زندگی است. افرادی که رفاه ذهنی بالاتری دارند، انتظار می‌رود نسبت به محیط پیرامون و به ویژه، مکان سکونت خود حس خوب و مثبتی داشته باشند، بررسی رابطه‌ی بین رفاه ذهنی و وفاداری به مکان به ویژه برای نواحی روستایی ایران که بخش عمده‌ای از جمعیت خود را از دست داده‌اند، حائز اهمیت بسیاری است. روش: پژوهش حاضر در زمره‌ی تحقیقات کاربردی با رویکرد توصیفی- تحلیل است. داده‌های مورد نیاز تحقیق عمدتاً از طریق تکمیل پرسشنامه گردآوری شده است. جامعه‌ی آماری این تحقیق به لحاظ مکانی، نقاط روستایی دارای حداقل 100 نفر جمعیت واقع در دهستان دشت ارژن، و واحد تحلیل، ساکنان 18 ساله و بزرگتر می‌باشد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری T تک‌نمونه‌ای، تحلیل واریانس یکطرفه، ضریب همبستگی پیرسون و ضریب اتا و نرم‌افزار SPSS استفاده شده است. یافته‌ها: سطح وفاداری به مکان و رفاه ذهنی بالاتر از سطح متوسط است؛ بین روستاهای مورد مطالعه از نظر سطح رفاه ذهنی و وفاداری به مکان تفاوت معناداری وجود ندارد؛ در سطح اطمینان 95 درصد، بین رفاه ذهنی و وفاداری به مکان رابطه‌ی مثبت و معناداری وجود دارد. بین رفاه ذهنی و متغیرهای وضعیت تأهل، سابقه‌ی مهاجرت خویشاوندان، سن و مدت اقامت در روستا رابطه‌ی معناداری وجود دارد. رابطه‌ی بین وفاداری به مکان و متغیرهای وضعیت تأهل، سابقه‌ی مهاجرت خویشاوندان، سن و مدت اقامت در روستا نیز معنادار می‌باشد. بحث: رفاه ذهنی در کنار رفاه عینی و برخی عوامل دیگر می‌تواند تبیین کننده‌ی وفاداری افراد و خانوارها به سکونتگاه‌هایشان باشد. نتایج به دست آمده می‌تواند برای سیاستگذاران و برنامه‌ریزان روستایی در جهت اتخاذ تدابیر مناسب جهت توسعه‌ی پایدار جوامع روستایی کشور قابل استفاده باشد.

Introduction: Subjective well-being is the subjective component of quality of life. People with higher subjective well-being are expected to feel a good sense toward their surrounding environment, especially their residence place. Investigation of the relationship between subjective well-being and place loyalty is especially important for rural areas of Iran, which have lost a large number of their population. Method: The present study is an applied research with the descriptive-analytical approach. The research data were collected mainly by filling in the questionnaire. The statistical population of this study is the rural areas with a population of at least 100 people located in Dasht-e-Arzhan rural district, and the analysis unit is all people aged 18 and over. Data were analyzed using one-sample T-test, one-way ANOVA, Pearson correlation coefficient and ETA coefficient applying the SPSS software. Findings: The levels of place loyalty and subjective well-being are higher than the average. There is no significant difference between the studied villages in terms of level of subjective well-being, and the level of place loyalty as well. At the 95% confidence level, there is a positive and significant relationship between subjective well-being and place loyalty. There is a significant relationship between subjective well-being and variables of marital status, immigration history of relatives, age and residence length in the village. The relationship between place loyalty and variables of marital status, relatives' immigration history, age and residence length in the village is also significant. Discussion: Subjective well-being along with objective well-being and some other factors can explain the loyalty of individuals and households to their settlements. These findings can be used by rural policymakers and planners to take appropriate actions aimed at sustainable development of rural communities.