چکیده:
در میان برون‌دادهای حوزه صرفی زبان، گاه به مواردی برمی‌خوریم که تقارنی بین صورت و معنای آنها وجود ندارد و تحلیل این داده‌ها در چارچوب رویکردهای تکواژبنیاد با مشکل مواجه می‌شود. از جمله این موارد می‌توان به مکمل‌گونگی، نقش‌زدودگی، نقصان و همتانمایی اشاره کرد. در چنین مواردی، در چارچوب رویکرد صیغگانی در نظریه‌هایی مانند صرف تابع‌های صیغگانی استامپ (2001) و استوارت و استامپ (2007)، صورت نهایی مشتق است که اهمیت دارد. این پژوهش به دنبال پاسخ به این پرسش است که چگونه نظریه صرف تابع‌های صیغگانی، کلمات مشتق فعلی نامتقارن فارسی را که تناظر یک‌به‌یک بین صورت و معنای آنها وجود ندارد، به کمک ابزار نظری صیغگان تحلیل و تبیین‌میکند. تحلیل داده‌های نامتقارن فارسی در نظریه فوق مشخص کرد که این صورت‌ها با اعمال تابع صیغگان بر جفت ریشۀ فعل و مشخصه‌های درون یک صورتگاه در صیغگان فعل تعیین می‌گردند. فرض وجود بعد صرفی و بعد معنایی در سازمان صیغگانی یک واژه فعلی فارسی، تحلیل این پدیده‌های صرفی را در صورت کلمات مشتق فعلی موجه می‌سازد. لذا، عدم تقارن میان صورت و معنا دیگر مسئله‌ساز نخواهد بود و می‌توان به شیوه‌ای یکسان کلمات مشتق فعلی را -خواه دارای تقارن بین صورت و معنا، خواه بدون آن- تحلیل و تبیین نمود. در نتیجه این امر، تحلیل یکدست و مقرون به صرفه‌تری نسبت به تحلیل تکواژبنیاد ارائه می‌شود و دیگر نیازی به طرح راه حل‌‌های فرعی همانند تکواژ صفر، اشتقاق صفر، تکواژگونگی ستاک‌های متعلق به یک واژه نخواهد بود که همگی از فرض وجود رابطۀ یک‌به‌یک میان صورت و معنا نشات می‌گرفت.
Among derivational outputs, we sometimes come across derivates with no symmetry between their form and meaning, and their analysis is problematic according to morpheme-based approaches. These asymmetries taking place in Persian verbal derivatives include suppletion, deponency, defectiveness, and syncretism. In such cases, within the framework of the paradigmatic approach in theories such as Paradigm Function Morphology by Stump (2001) and Stewart and Stump (2007), the whole form of the derivative is important. This study seeks to answer the question of how the theory of Paradigm Function Morphology ,by using the theoretical paradigmatic tool, analyzes and explains Persian asymmetric verbal derivatives. Analysis of Persian asymmetric data in terms of paradigmatic approach showed applying the paradigm function, as a realizational rule, to the lexical root and syntacticosemantic features pair can determine the form of a derived word. Also, morphological dimension and semantic dimension in the paradigmatic organization of a lexeme behave separately in order to justify the analysis of these asymmetric morphological phenomena. So, the asymmetry between form and meaning will no longer be a problem. Of course, verbal derivatives can be analyzed and explained in the same way, whether with or without symmetry between their form and meaning. As a result, a more uniform, general, and economical analysis is provided, and there is no need to propose secondary solutions such as zero morpehme, zero derivation, allomorphy, mediating element which all arise from the assumption of a one-to-one relation between the form and meaning of the components of derivatives in morpheme-based approaches.
(
, 
, 
)
