چکیده:
سیاست‌ها و رویکردهای اعلامی اوباما علی‌رغم تاکید بر همکاری‌های اقتصادی، ظرفیت سازی‌های جدید منطقه‌ای و بین‌المللی، دموکراسی، حقوق بشر، چندجانبه‌گرایی و تاکید بر قدرت هوشمند، دارای نتایج واقع‌بینانه بود و در مقابل رویکردهای یکجانبه، تهاجمی ترامپ که بر ارزش‌های آمریکایی تاکید دارد. در دولت ترامپ منافع ملی به عنوان عامل اصلی تأثیرگذار بر سیاست خارجی است. هدف از این پژوهش این است که با استفاده از روش توصیفی تحلیلی در جهت آزمون فرضیه از منابع مکتوب و مجازی با گردآوری اطلاعات و داده‌ها در کنار به‌کارگیری از گزارهای نظریه رئالیسم تدافعی و تهاجمی، به این سوال پاسخ دهد که براساس رویکرد رئالیسم تهاجمی و تدافعی چگونه می‌توان رویکرد ایالات‌متحده امریکا به نظام بین‌الملل در دوران ریاست جمهوری اوباما و ترامپ را تبیین کرد؟ نتایج پژوهش حاکی از آن است که سیاست خارجی اوباما علی‌رغم رعایت اصول رئالیسم، با توجه ویژه و هوشمندانه به منافع داخلی و قدرت نظامی، اهمیت دیپلماسی و قدرت نرم، توانمندی‌های عملکردی نهادها و سازمان‌های بین‌المللی را افزایش داده است. درحالی‌که سیاست خارجی ترامپ نتایجی مانند افزایش اهمیت قدرت سخت، کاهش اهمیت دیپلماسی و مذاکره، کاهش اهمیت نهادهای بین‌المللی، تسهیل روند حرکت به سوی نظم چند قطبی، افزایش بدبینی به روندهای امنیتی، شکل‌گیری رقابت‌های تسلیحاتی جدید بین‌المللی و منطقه‌ای و در نهایت افزایش سطح اختلافات دارد.
Obama’s announced policies and approacheshad realistic consequences despite his emphasis on economic cooperation, new regional and international capacity building, democracy, human rights, multilateralism, and smart power, whereas the focus in Trump’s unilateral and offensive policies was on American values. Trump’s administration regarded national interest as the most influential factor in foreign policy.This descriptive-analytical study aimed to examine its hypothesis using the data collected from printed and online sources together with the propositions of the theories of defensive and offensive realism, and to answer the following question: “How can the United States’approachtoward the world order under Obama and Trump’s administrationsbe explained using the theories of offensive and defensive realism?” According to the findings, Obama’s foreign policy improved the functional capacities of the international organizations and institutions despite observing the principles of realism by paying special and intelligent attention to national interests, military power, and the importance of diplomacy and soft power. Incontrast, Trump’s foreign policy increased the importance of hard power, decreased the importance of diplomacy and negotiation, reduced the importance of international institutions, facilitated the trend of moving towards a multipolar world order, and increased pessimism about security trends, occurrence of new regional and international arms races and, finally, the level of differences.
(
, 
, 
)
