چکیده:
از آنجا که ایثار یکی از فضایل اخلاقی مهم محسوب میشود و شخص ایثارگر بسیاری از صفات پسندیده را در
خود تقویت و تثبیت میکند که هم به صورت فردی و هم اجتماعی و گروهی میتواند ظاهر شود و در روایات
اسلامی به هر دو نوع از ایثار بسیار سفارش و تاکید شده است، تحقیق حاضر طی سه مر حله به بیان ایثار اجتماعی
در آموزههای قرآن و معارف اسلامی پرداخته است. در مرحله ی اول به تشریح و تبیین مفهوم ایثار و ایثار
اجتماعی پرداخته و به این نتیجه رسیده که ایثار به معنای بذل، بخشش و ترجیح دیگری یا دیگران بر خود است
و هرگاه این فداکاری و ازخودگذشتگی گروهی و اجتماعی باشد، ایثار اجتماعی نام دارد. در مقابل صفت نیک ایثار،
بخل و خودبینی قرار دارد که بسیار مذمت شده است. مر حله ی دوم تحقیق اهمیت و سفارش اسلام به ایثار
اجتماعی را تبیین کرده است و در کنار سفارش به ایثار، سفارش به کار گروهی و جمعی را توضیح داده و به این
نتیجه رسیده که ایثار اجتماعی نیز در جامعه باید باشد. و در مرحله آخر به ذکر بعضی از مصادیق مهم ایثار
اجتماعی پرداخته که عبارتند از: ایثار گروهی در رفع مشکلات مردم؛ ایثار اجتماعی در جان) شهادت (؛ ایثار
اجتماعی در عرصههای سرمایه گذاری و مسایل اقتصادی و تولیدی) اقتصاد مقاومتی (؛ ایثار اجتماعی در عرصههای علمی و ایثار اجتماعی در فرج امام زمان علیه السلام.
خلاصه ماشینی:
فصلنامه علمی- تخصصی معارف علوم اسلامی و علوم انسانی سال سوم- بهار 1402- شماره دوازدهم- ص56-75 ایثار اجتماعی در آموزههای قرآن و معارف اسلامی مریم سهیلی 1 اعظم ملکوتی فر 2 چکیده از آنجا که ایثار یکی از فضایل اخلاقی مهم محسوب میشود و شخص ایثارگر بسیاری از صفات پسندیده را در خود تقویت و تثبیت میکند که هم به صورت فردی و هم اجتماعی و گروهی می تواند ظاهر شود و در روایات اسلامی به هر دو نوع از ایثار بسیار سفارش و تاکید شده است، تحقیق حاضر طی سه مر حله به بیان ایثار اجتماعی در آموزه های قرآن و معارف اسلامی پرداخته است.
2ـ سفارش اسلام به ایثار اجتماعی ایثار از برجسته ترین فضایل و ارزش های انسانی است که در قرآن و سخنان نورانی پیشوایان اسلام، از آن ستوده شده است؛ ازجمله قرآن کریم درباره ی ایثار جانی حضرت علی می فرماید: «و برخی از مردم برای به دست آوردن خشنودی خدا جان خویش را فدا می کنند» (بقره: 207) در روایات از ایثار با عناوینی همانند: بالاترینِ مکارم اخلاقی،(تمیمی آمدی، 1410 ق، ص 54) بالاترینِ مراتب نیکوکاری،(همان، ص 49) بالاترینِ درجات ایمان (همان، ص 90) و بهترین عبادت (تمیمی آمدی، 1410 ق، ص 61) ، ارزشگذاری شده است و در فرهنگ اسلام، کسانی شایسته نام برداری به فضیلت، مروت و فتوت هستند که از این خصلت ارجمند، برخوردار باشند.