چکیده:
پرداختن به شخصیت حقیقی و حقوقی حضرت آدم (ع)، به عنوان اولین انسان و اولین پیامبر، از اهمیت ویژهای برخوردار است. چرا که اگر درباره این سرسلسلهی انسانیت به خطا برویم، در دیگر امور مربوط به انسانیت نیز به خطا خواهیم رفت. در برخی منابع، از ایشان به عنوان یک انسان صرفا برگزیده یاد میکنند و منابع بسیاری هم که بر پیامبری ایشان تاکیددارند، ابعاد این مساله را به حد کافی شرح و بسط ندادهاند. درحالی که در کنار مسالهی اصطفا و اجتبای ایشان، اشاره به ویژگیها، داراییها و شرایط اختصاصی حضرت آدم (ع)، پیامبری آن حضرت را نمایان تر میکند. در این میان برخی با تلقی به قبول عصیان آدم(ع) که نافی عصمت اوست، نبوت او را به چالش کشیده و مطعون می دارند.در این مقاله که به روش توصیفی-تحلیلی نگاشته شده است، بنا بر دلایل عام نبوت و سپس نظر به دلایل خاص نبوت درباره آدم(ع)، نبوت و رسالت ایشان مورد مداقه قرار گرفت و اثبات گردید. باشد که از این رهگذر مقام والای انسان و جایگاه فرزندان آدم(ع) به عنوان خلیفه الله تبیین گردد.
خلاصه ماشینی:
در این مقاله که به روش توصیفی-تحلیلی نگاشته شده است، بنا بر دلایل عام نبوت و سپس نظر به دلایل خاص نبوت درباره آدم(ع)، نبوت و رسالت ایشان مورد مداقه قرار گرفت و اثبات گردید.
» با این تفاسیر برای اثبات پیامبری حضرت آدم(ع)، نیاز است که ابتدا به دلایل عام و سپس به دلایل خاص نبوت و رسالت ایشان ، پرداخته شود.
اگر عدم پیامبری آدم (ع) را بپذیریم، در آن صورت باید این را نیز بپذیریم که ارتکاب قتل توسط قابیل و هر اشتباهی که از انسانهای اولین در زمین سرزده است، هیچکدام منکر محسوب نمیگردند، چراکه پیامبری در آن زمان برای هدایت و راهنمایی آنها در کار نبوده است!!!
طرح یک سوال چرا در آیات قرآن کریم، به مسأله نزول وحی به حضرت آدم ((علیه السلام)) کمتر اشاره شده است؟ پاسخ: این مسأله به دلیل آن است که حضرت آدم (علیه السلام)، خود در تمامی میادین مذکور (هنگام اعلام و معرفی مقام ایشان، امر ارشادی و آشنایی با تکلیف و خطاب هبوط و ...
با توجه به متن آیات قرآن کریم، خداوند کسانی را برای امری خاص برگزیده و این برگزیدگان را معرفی نموده است.
یکی از این برگزیدگان طبق آیه 33 آل عمران، حضرت آدم (ع) است که خداوند ایشان را برای امر خلیفه اللّهی و نبوت در زمین برگزید.
حال این مسأله در مورد حضرت آدم (ع)، چگونه است؟ با توجه به آیات قرآن کریم، بدیهی است که قبل از ایشان هیچ نبی یا رسولی نبوده و آن حضرت، با استقرار و هبوط در در أرض، شریعت الهی را باید به مکلّفینِ حاضر در أرض، ابلاغ نماید، در نتیجه، آن حضرت، از انبیاء و رسولان الهی است.