به این هم بسنده نکردیم و این شماره را به‌طور ویژه به افغانستان اختصاص دادیم تا بگوییم زبان فارسی‌زبان نباید در کام بماند هرجا که باشد: ایران، افغانستان، تاجیکستان، ازبکستان و هرکجای دیگر عالم که به فارسی نفسی از درون قفسی شنیده شود.
پاژ همچنان چشم‌به‌راه تراوش اندیشه و کلک کسانی از سرزمین‌های فارسی‌زبان به‌ویژه خاک بلادیدۀ افغانستان هست تا بگوید فردوسی به همۀ هم‌زبانان او تعلق دارد و هرکسی از این هم‌زبانان همراه و همدل می‌تواند خود را در آیینۀ شاهنامه ببیند و هرگاه خواست از زبان فردوسی فریاد برآورد: {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} **** از یامان حکمت تقی‌آبادی سپاس‌ها داریم که به نیابت از تحریریۀ پاژ مقالاتی از دانشوران افغانستانی برای این شماره دریافت کرد و با خون دل آن‌ها را هموار و همسان با شیوه‌نامۀ پاژ به دست ما داد تا در این صفحات به وضعی که می‌بینید در طبق اخلاص بگذاریم و به نویسندگان و پویشگران عرصۀ زبان مادری درود فرستیم.
(
, 
, 
)
