چکیده:
مشروعیت دولت از مسائل مهم و اساسی حکمرانی است. مشروعیت باعث می‌شود نهادهای سیاسی موجود توجیه اخلاقی پیدا کنند چرا که می‌خواهند نشان بدهند معطوف به تامین خیرعمومی‌اند. این مقاله با محور قرار دادن دگرگونی گفتمان‌های سیاسی پساانقلابی در پی پاسخ به این پرسش است که گفتمان‌های سیاسی شکل گرفته پس از انقلاب اسلامی ایران چه نقشی در مشروعیت‌بخشی به جمهوری اسلامی داشته‌اند؟ فرضیه مقاله بر آن بوده که نزاع‌های گفتمانی انتخابات ریاست جمهوری از گفتمان اصلی انقلاب تغذیه کرده‌اند و به همین دلیل، به‌رغم تقابل‌های جناحی، ولی در نهایت درون گفتمان انقلاب قرار داشته‌اند و آن را تقویت کرده‌اند. مقاله با بهره‌گیری از سه‌گانه مشروعیت وبری برای گفتمان‌های موجود پنج‌گانه به یک تحلیل استنباطی برای هر گفتمان دست یافته که هرکدام از آنها بر یکی از سه‌گانه مشروعیت وبری دال‌های خود را مبتنی و متمرکز کرده‌اند. یافته‌های تحقیق نشان داده که هر یک از گفتمان‌ها یکی از دال‌های گفتمان انقلاب را به دال مرکزی خود بدل کرده، لذا در نهایت نه در تضاد با آن بلکه در راستای تقویت گفتمان انقلاب عمل کرده‌اند. رویکرد مقاله تحلیل گفتمانی و جمع‌آوری اطلاعات کتابخانه‌‌‌‌‌ای است
Legitimacy of the government is one of the important and fundamental issues of governance. Legitimacy makes existing political institutions find moral justification because they want to show that they are focused on providing public good. This article, focusing on the transformation of post-revolutionary political discourses, seeks to answer the question, what role did the political discourses formed after the Islamic Revolution of Iran play in legitimizing the Islamic Republic? The hypothesis of the article is that the discourse conflicts of the presidential elections have fed on the main discourse of the revolution, and for this reason, despite the factional confrontations, they have ultimately been included in the discourse of the revolution and have strengthened it. Using the Weberian legitimacy triad for five existing discourses, the article has achieved an inferential analysis for each discourse, each of which has based and focused its signifiers on one of the Weberian legitimacy triads. The findings of the research have shown that each of the discourses has turned one of the signifiers of the revolution discourse into its central signifier, so in the end they have not acted in conflict with it, but in line with the strengthening of the revolution discourse. The approach of the article is discourse analysis and library information collection
(
, 
, 
)
