چکیده:
سلسلۀ به هم پیوسته احمد بن حنبل در قرن سوم (١٦٤ ــ ٢٤١ ق ) به عنوان اهل حدیث ، ابن تیمیه در قرن
هفتم (٧٢٨-٦٦١ق ) و محمد بن عبدالوهاب در قرن دوازدهم (١١١١ ـ ١٢٠٧ ق ) سر حلقه های افکار
خطرناک وهابیت را شکل داد؛ با این تعریف ، تاریخ وهابیگری و سلفیت به قرن چهارم هجری و زمان احمد
ابن حنبل به عنوان سرحلقۀ این فرقه باز میگردد. او اولین کسی بود که هنگامی که با هجوم فلسفه ها و
فرهنگ های غرب و شرق مواجه شد به این فکر افتاد که حدیث را از این هجمه نجات دهد، اما به تفریط
شدیدی گرفتار شد و همین امر سبب شد که عقل را بطور کلی کنار بزند و فقط به نقل و شنیدن و حتی
احادیث جعلی تکیه کند. ابن تیمیه نیز بر خلاف سنت پیامبر خدا(ص ) ، هرگز ازدواج نکرد و بر اثر افکار
انحرافی اش ، به حکم علما چهار بار زندان رفت .وی از سوی بزرگان مذاهب اهل سنت مورد انتقاد قرار گرفت
وتکفیر شد. این مکتب در برهه ای ازتاریخ رو به خاموشی گرایید، اما پس از مدتی، به وسیله محمد بن
عبدالوهاب تبلیغ وترویج شد. هدف بانیان و مروجان این مکتب ،تفرقه افکنی میان مسلملنان وتکفیر
همگان ،جزیاران خودشان است .
خلاصه ماشینی:
فرد ديگري که محمد بن عبدالوهاب بيشتر عقايد خود را از وي گرفت ابن تيميه بود که او نيز از علماي حنبلي قرن هفت و هشت بوده است .
عقايد ابن تيميه ميگويند که وي تبحري در علوم و يد طولايي در قرآن و اخبار داشت و طرف توجه و احترام پادشاهان و امرا بود، لذا ديگر علما بر او حسد بردند و او را به داشتن عقايد فاسد و کفر آميز متهم نمودند ولي مخالفان وي ميگويند که او سخناني بر خلاف اجماع مسلمانان اظهار داشته و عقيده او به رؤيت و اثبات جهت براي ذات احديت و منع زيارت قبور و اوليا و پيشوايان ديني و اموري از اين قبيل بر خلاف معتقدات عموم مسلمين است .
بنا به گفته حافظ وهبه از رجال با اطلاع عربستان ، کوشش هاي ابن تيميه به علت آنکه رجال دولت بر ضد او بودند، نتيجه مطلوبي نداد اما بعد از چهار قرن ، در قرن دوازدهم هجري عقايد ابن تيميه به دست محمد ١ - وهابيت ازمنظر عقل وشرع ،ص ٦٧ بن عبدالوهاب و با پايمردي محمد بن سعود منتشر شد.
» شيخ عبدالمانع ، مدير کل اوقاف دبي نيز در بخشي از سخنانش دربارة سلفيه و وهابيت چنين گفته است : «بسيار جاي تعجب است که ميبينيم وهابيت تمام مظاهر عشق و علاقه و احترام به ساحت مقدس پيامبر اکرم (صلي الله عليه وآله ) و اهل بيت و صحابه را نشانه هاي شرک و کفر و الحاد ميداند.