چکیده:
دیپلماسی فرهنگی، معماری بزرگراه دوطرفه به منظور ایجاد کانال هایی برای معرفی تصویر واقعی و ارزش های یک ملت و در عین حال ، تلاش برای دریافت درست تصاویر واقعی از سایر ملت ها و فهم ارزش های آنها است. بررسی سطوح کمی و کیفی روابط کشورمان با اروپا حاکی از آن است که دیپلماسی فرهنگی آن گونه که باید، نتوانسته است به مدد دیپلماسی رسمی آمده و به عنوان کاتالیزوری به تسهیل ارتباطات و تعمیق آنها کمک نماید. این مقاله بر آن است تا با تبیین موانع و آسیب های پیش روی این رویکرد در روابط با اروپا به ویژه کشورهای آلمان،اتریش و هلند بپردازد و در این راستا، نظرات برخی متولیان دیپلماسی فرهنگی را به بحث می گزارد و در پایان در پی ارائه راهکار و پیشنهاداتی جهت زدودن موانع و کم رنگ تر کردن آثار منفی در عرصه دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در تقابل با ایران هراسی در اروپاست.
Review:Cultural diplomacy is the architecture of a two-way highway in order to create channels to introduce the true image and values of a nation, and at the same time, trying to correctly receive true images from other nations and understand their values. Examining the quantitative and qualitative levels of our country's relations with Europe indicates that cultural diplomacy, as it should, has not been able to help official diplomacy and help as a catalyst to facilitate and deepen relations. This article aims to explain the obstacles and harms faced by this approach in relations with Europe, especially Germany, Austria and the Netherlands, and in this regard, it discusses the opinions of some cultural diplomacy custodians and at the end presents There are solutions and suggestions to remove the obstacles and reduce the negative effects in the field of cultural diplomacy of the Islamic Republic of Iran in the face of Iranphobia in Europe.Keywords: cultural diplomacy, foreign policy, Iranophobia, international relations, European Union
(
, 
, 
)
