چکیده:
هرگاه یکی از ارکان اساسی عقد تحقق نیابد باید آن را باطل شمرد زیرا در چنین حالتی هیچ پدیده حقوقی به وجود نیامده است. عقد بیع باطل فاقد هر گونه آثار حقوقی است و طرفین معامله مالک مبیع یا ثمن نخواهند شد ودر صورت قبض، ضامن مالی هستند که در اختیار گرقتهاند. در عقد بیع فاسد قابض همچنانکه ضامن عین است ضامن منافع آن نیز میباشدو طرفین نسبت به کلیه خسارات قانونی و همچنین در قبال اشخاص ثالث مسوولند. فسخ پایان دادن به قرارداد به وسیله یکی از خیارات می باشد. فسخ موجب میشود که عقد از زمان انشای فسخ منحل گردد و آثار آن قطع شود و به هیچ وجه تاثیری در وضعیت و آثار عقد نسبت به زمان گذشته ندارد. به این ترتیب عقد قابل فسخ، یک عقد صحیح و واجد تمام شرایط لازم و قانونی است و آثار حقوقی آن تنها پس از فسخ از بین میرود، در صورتی که عقد باطل، هیچ گاه وجود پیدا نمیکند و در هیچ زمان اثر حقوقی ندارد.