خلاصه ماشینی:
یک نکته را عرض کنم مثلا طرف میخواهد یک ارتقاء بگیرد میگویند آموزشی شما کم است،به نظر من این مشکل ما است،استاد باید فراغ بال داشته باشد تا خوب تحقیق کند،امکانات داشته باشد.
اولین سؤالی که از اینها باید کرد اینکه چه چیز را باید مشاهده کرد؟پس معلوم میشود مشاهدات ما عطف به یک سؤالاتی است،دغدغههایی است و این قدر برخورد سطحی با علم میکنند و توجه ندارند که علم هم یک سازهی اجتماعی است،حتی در ملاکهای داوری هم فرق دارد.
چرا؟برای اینکه کارها بیبرنامه صورت میگیرد،مثلا یک محقق رفته در یک جای دنیا یک دکترا گرفته است،خوب آن تز دکترای او در یک دانش و در یک دانشگاه و در یک کشور پیشرفته از نظر صنعتی روی یک موضوع خاص تحقیق کرده،حالا میخواهد بیاید ایران همان را دنبال کند در حالی که این در کشور ما،آن کار، اهمیت و اولویت ندارد.
یکی از درسهایی که من تدریس میکنم مدیریت کیفیت است و به نظر من میرسد که اصلا الگوی مدیریت حاکم بر رئیس جمهور مدیریت کیفیت است و او یک مدیریت مقطعی دارد که حالا آن وابستگیهای سیاسی و جناحی که دارد خودش باعث میشود که نتواند فارغ از جناح بازیها و جنگهای سیاسی،بتواند علمی فکر کند به قضایا،یا بتواند افق بلندمدت را ببیند؛مثلا یا افق 02 ساله را ببیند و بیاید بگوید که من میخواهم که چهار سال را طی کنم این برنامهی چهار یا پنج ساله را پیوند بدهد به آن برنامهی 02 ساله.
خوب اینها خطراتی است که آیندهی جمهوری اسلامی را تهدید میکند و دانشگاههای کشور باید بر روی این مسأله فکر کنند که بالاخره ایرانی باید از یک درآمد قابل قبولی برخوردار باشد تا بتواند با حیثیت زندگی کند.