چکیده:
یکی از نقشهای نحوی پرکاربرد در قرآن، مفعول مطلق است. پیچیدگیهای موجود در کاربرد مفعول مطلق در زبان عربی بهویژه قرآن باعث شده است که فهم دقیقی از آن، توسط مفسران و مترجمان فارسی زبان انجام نشود. برای نمونه، اینکه مفعول مطلق تأکیدی دقیقاً بر چه چیزی دلالت میکند و چگونه باید ترجمه شود، موضوعی است که همچنان آنگونه که بایسته است، به آن پرداخته نشده است؛ همچنین مصدر مطلقی که در نگاه اول تصور میشود، مفعول مطلق تأکیدی است؛ با بررسی سیاق میتوان به این نتیجه رسید که چنین تصوری اشتباه است و چنین مصادری مفعول مطلق نوعی هستند. در این تحقیق با پرداختن به گفتگوی مفهومی مفعول مطلق و نشاندادن خطاهایی که در بعضی از ترجمههای قرآن کریم در رابطه با مباحث مرتبط با مفعول مطلق رخ داده است، بر اهمیت تسلط بر مبانی تفسیر ادبی قرآن کریم به منظور ارائه ترجمه صحیح تأکید گردیده است.
One of the most used syntactic roles in the Qur'an is the cognate object. The complexities in the use of the cognate object in the Arabic language, especially the Qur'an, have caused a precise understanding of it by Persian interpreters and translators. For example, what exactly the emphatic cognate object signifies and how it should be translated is still not as well dealt with as it should be. In addition, the cognate infinitive at first sight is imagined as the emphatic cognate object. Through examining the context, we can come to the conclusion that such an idea is wrong and that such infinitives are cognate objects. This research has emphasized the importance of mastering the principles of literary interpretation of the Holy Qur’an in order to provide a correct translation, through a descriptive-analytical method and by addressing the conceptual discussion of the cognate object and showing the errors that have occurred in some translations of the Holy Qur’an related to the topics about the cognate object.
خلاصه ماشینی:
این غرضداشتن تنکیر عمومیت داشته و فقط مختص به مسندالیه و مفعولبه نمیباشد، بلکه در مفعول مطلق نیز دارای اغراضی میباشد که متأسفانه در کتابهای نحوی به آن اشاره نشده است، اما در کتابهای تفسیری چون التحریر و التنویر یا روح المعانی یا جوامع الجامع به این موضوع پرداخته شده که در متن پژوهش توضیحات بیشتری ارائه میگردد.
بعد از تشخیص جایگاه آن در جمله که باید آن را بهصورت مفعول مطلق در نظر گرفت، ممکن است در نگاه اول بهنظر برسد که باید آن را بهعنوان مفعول مطلق تأکیدی در نظر گرفت؛ اما با توجه به سیاق آیه مشخص میشود که منظور از بیان «ترتیلاً» در این آیه بیان نوعی از ترتیل قرآن میباشد که خداوند در مقام امر آن به پیامبر میباشد و قصد تأکید به معنای رفع توهم مجاز نیز نمیباشد.
همانطور که در تفسیر التحریر و التنویر بیان شده است (ابن عاشور، 1420ق، ج11، ص 53)؛ میتوان واژه «مکراً» برای خدا را به معنای مکری بزرگ ترجمه کرد که از این حیث ترجمه مشکینی همین مسیر را طی کرده است؛ همچنین واژه «مکراً» که در مورد کافران بهکار رفته است نیز با در نظرگرفتن بهعنوان مفعول مطلق نوعی، میتواند هم معنای بزرگی مکر و هم معنای کوچکبودن و خواربودن مکر ایشان در مقابل مکر خداوند را برساند.
[In Arabic] Network Connection of Surah Fath with Other Surahs of the Same Group (Nuh, Qadr and Kawthar) Sedigheh Janati Firouzabadi 1 Ahmad Zare Zar 2 .