خلاصه ماشینی:
"از جهت تربیتی محورهای زیر در کنوانسیون قابل ملاحظه است: ـ توجه به لزوم مراقبتهای ویژه در دوران کودکی (مقدمه)؛ ـ رشد کامل و متعادل شخصیت کودک در محیط خانواده مملو از خوشبختی، محبت و تفاهم (ماده6)؛ ـ توجه به ایدهآلهای بشری در پرورش کودک از قبیل صلح، احترام، بردباری، آزادی، برابری و اتحاد (ماده 6)؛ ـ عنایت به ارزشهای سنتی و فرهنگی هر ملت در تعلیم و تربیت (ماده 6)؛ ـ لزوم حمایت از کودک(ماده 3)؛ ـ حفظ هویت شخصی کودک از جمله داشتن نام و تابعیت یک مملکت (مواد 7و 8)؛ ـ مسئولیت مشترک والدین در رشد و پیشرفت کودک(مواد 18 و 17)؛ ـ احترام به مسئولیتها و حقوق والدین (ماده5)؛ ـ مقابله با اشکال کودک آزاری(ماده 19)؛ ـ توجه به مراقبتهای ویژه کودکان استثنایی(ماده23)؛ ـ توجه به آموزش و پرورش در سطوح مختلف(ماده 28)؛ ـ مقابله با انواع سوء استفاده و استثمار کودکان (مواد 33، 34 و 36)؛ ـ تخفیف و تعدیل مجازات کودکان(ماده37)؛ البته همین آموزهها در دین مبین اسلام که به عنوان یک مکتب تربیتی دغدغة پرورش و هدایت انسان ها را سر لوحة تعالیم خود قرارداده، در چارچوبی جامع تر پرداخته شده است، که به برخی از آنها اشاره میشود.
سوالی که باید مورد توجه قرار گیرد این است که تأکید بر استقلال کودک ـ حتی اگر مستلزم جدایی و دوری از پدر و مادر گرددـ که در برخی مواد کنوانسیون وجود دارد، آیا از مصادیق حمایت کودک و در راستای وصول وی به سعادت و خوشبختی است؟ مطابق مبانی روانشناختی(الگوی دلبستگی و ایمنی بخش) و آموزههای اسلام بویژه در سنین پایین تر از دوازده سیزده سال پاسخ منفی است و جز در موارد استثنایی مانند جنگ، اعتیاد، عدم صلاحیت اخلاقی والدین و … این اعطای استقلال تأمین کنندة مصالح کودک نیست."