چکیده:
تحقق مردمسالاری دینی, همانند دیگر حکومتها و نظامهای دینی یا سکولار. نیازمند
مشار کت سیاسی فعالانه مردم است. در واقع این نوع نظام سیاسی بدون وجود بسترهای
لازم امکان تحقق ندارد. یکی از لوازم این بستر سازی, وجود مشار کت سیاسی فعالانه است.
از طرقی مشاروکت سیاسی,فردم اهر کشوزهای دیتی نیز بی: وجود انظامهای مردمسالار ممکن
تیست. پرسشی, که برای بررسی, مشارکت سیاسی در نظامهای مردمسالار دینی مطرح
میشود این است که «آیا نظامهای مردمسالار دیتی موجب مشارکت. سیاسی فعالانه مردم
میشوند یا مشار کت سیاسی مردم دینمدار عامل تحقق نظام مردمسالار دینی است؟» در
واقع سوال را میتوان اینگونه مطرح کرد که «چه نوع رابطهای میان مشار کت سیاسی مردم
و نظامهای مردمسالار دینی وجود دارد؟» عطف به مطالعات پیشینی و تجربه جمهوری
اسلامی ایران و بر اساس تنوری «ساختار-کا رگزار» فرض, این پژوهش این است که رابطهای
دوسویه میان مشار کت سیاسی مردم و نظامهای مردمسالار دینی است. در واقع هر کدام از
این دو در جوامع اسلامی وابستگی به هم دارند. پدون نظام مردمسالار دینی مشارکت
سیاسی با مشکل مواجه میشود. از طرفی در نبود مشارکت سیاسی, مردم نظام مردمسالار
دینی با تهدید عدم موجودیت مواجه میشود.