بررسی رابطه سبک های دلبستگی و مشکلات بین شخصی مقاله

هدف: در این بررسی رابطه سبک‌های دلبستگی و مشکلات بین‌شخصی مورد بررسی قرار گرفت. روش: آزمودنی‌های پژوهش 120 دانشجوی ساکن در خوابگاه‌های دانشگاه تهران (60 پسر، 60 دختر) بودند که به‌عنوان نمونه پژوهش به‌طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش را مقیاس سبک دلبستگی بزرگسال و مقیاس مشکلات میان فردی تشکیل می‌دادند. در این پژوهش روش آماری تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون توکی به‌کار برده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که آزمودنی‌های دارای سبک دلبستگی ایمن نسبت به آزمودنی‌های دارای سبک دلبستگی ناایمن، مشکلات بین‌شخصی کمتری داشتند. هم‌چنین میزان مشکلات آزمودنی‌های دارای سبک دلبستگی اجتنابی از میزان مشکلات بین‌شخصی آزمودنی‌های دارای سبک دلبستگی دوسوگرا کمتر است. نتیجه:یافته‌های پژوهش بر اصالت دلبستگی ایمن به‌منزله یک نیاز نخستین و انتقال میان‌نسلی آن اشاره دارد.

"این مقیاس که با بهره‌گیری از مواد آزمون دلبستگی هازن و شیور (1987) ساخته و روی دانشجویان دانشگاه تهران هنجاریابی شده است (بشارت، 1379)، دارای دو بخش است: بخش نخست سه سبک دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا به‌کمک 1- Main 2- Kaplan3- Cassidy 4- Feeney5- Noller 6- Hzana7- Shaver 8- Simpson9- Horowitz 10- Rosenberg11- Bartholomew 12- Locke13- Morse 14- Waikar15- Dryer 16- Tarnow17- Ghannam18- Adult Attachment Inventory19- Inventory of Interpersonal Problems 21 ماده در مقیاس 5 درجه‌ای لیکرت (هیچ=1؛ کم=2؛ متوسط=3؛ زیاد=4؛ خیلی‌زیاد=5) را می‌سنجد. خلاصه نتایج تحلیل واریانس مربوط به رابطه میان دلبستگی آزمودنی‌ها و مشکلات بین‌شخصی آن‌ها در مورد قاطعیت، مردم‌آمیزی، سلطه‌پذیری، صمیمیت، مسئولیت‌پذیری و مهارگری نشان داد که تفاوت میانگین نمره‌های آزمودنی‌های دارای سبک‌های دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا در همه زیرمقیاس‌های مشکلات بین‌شخصی ازنظر آماری معنی‌دار می‌باشند (قاطعیت: 001/0,p<171و1=df، 8/187=F؛ مردم‌آمیزی: 001/0 , p<117و1=df،7/226=F ؛ سلطه‌پذیری:001/0, p<117و1=df، 88/49=F ؛ صمیمیت: 001/0, p<117و1=df، 76/71=F؛ مسئولیت‌پذیری :001/0, p<117و1=df، 68/63=F؛ مهارگری : 001/0, p< 117و1=df، 15/46=F). خلاصه نتایج آزمون توکی برای مقایسه تفاوت میانگین نمره‌های آزمودنی‌ها در مورد زیرمقیاس‌های مشکلات بین‌شخصی برحسب سبک‌های دلبستگی نشان داد که آزمودنی‌های دارای سبک دلبستگی ایمن در مقایسه با آزمودنی‌های دارای سبک‌های دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا به‌صورت معنی‌دار از مشکلات بین‌شخصی کمتری رنج می‌برند. مقایسه تفاوت میانگین نمره‌های آزمودنی‌های دارای سبک‌های دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا در مورد مشکلات بین‌شخصی به‌کمک آزمون تعقیبی توکی نیز نشان داد که این تفاوت‌ها به سود آزمودنی‌های اجتنابگر از نظر آماری معنی‌دار می‌باشند."