چکیده:
هدف: در این پژوهش توانایی افتراق بویایی در بیماران مبتلا به اختلالهای اسکیزوفرنیا و اسکیزوتایپی با بیماران مبتلا به اختلالهای خلقی و افراد سالم مقایسه شده و تغییر این توانایی در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا پس از درمان مورد بررسی قرار گرفته است.
روش: 22 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنیا و 5 بیمار مبتلا به اسکیزوتایپی (با میانگین سنی 41 سال)، 27 بیمار مبتلا به اختلالهای خلقی (13بیمار مبتلا به اختلال افسردگی اساسی و 14بیمار مبتلا به اختلال دوقطبی نوع یک با میانگین سنی 39 سال) و 28 فرد سالم (با میانگین سنی 39 سال) برای بررسی انتخاب شدند. برای همه‌ی افراد در آغاز ورود و برای بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا افزون بر آن، 3 و 6 هفته پس از آغاز درمان، آزمون تشخیص بویایی دانشگاه پنسیلوانیا انجام شد. تحلیل داده‌ها به‌کمک آزمون‌های آماری کروسکال- والیس، خی‌دو، من- ویتنی و فریدمن انجام گردید.
یافتهها: بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا و اسکیزوتایپی تفاوت معنیداری در زمینه‌ی افتراق بویایی با افراد سالم داشتند. میان سایر گروه‌ها تفاوت معنیداری در این زمینه یافت نشد. 3 و 6 هفته پس از درمان در نمره‌ی توانایی افتراق بویایی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا تغییر معنیداری دیده نشد.
نتیجه: وجود اختلال افتراق بویایی دربیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا و اسکیزوتایپی و عدم تغییر آن پس از درمان به سود خصوصیت صفت مانند این اختلال در اختلالهای یادشده می‌باشد.
خلاصه ماشینی:
"از این‌رو اگر (1)- Hurwitz (2)- Kopala (3)- Clark (4)- Jones (5)- Warner (6)- Peabody (7)- Csernansky (8)- Seidman (9)- Talbot (10)- Kalinowski (11)- Wu (12)- Buchbaum (13)- Moy (14)- Houlihan (15)- Flaum (16)- Arnold (17)- Keshavan (18)- Alliger (19)- Moberg (20)- Harrison (21)- Pearson (22)- Smutzer (23)- Trojanowski (24)- Good (25)- Honer (26)- Goldner (27)- Birmingham (28)- Park (29)- Schoppe (30)- Ditraglia (31)- Press (32)- Butters (33)- Sirota این اختلال ویژه‌ی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا باشد و در اثر مصرف داروهای ضد پسیکوز ایجاد نشده باشد، می‌توان به فرضیه‌ی رشد دستگاه عصبی در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا اندیشید.
پژوهش حاضر در این راستا و با هدف بررسی توانایی افتراق بویایی بیماران مبتلا به اختلالهای اسکیزوفرنیا یا اسکیزوتایپی و مقایسه‌ی آن با بیماران مبتلا به اختلالهای خلقی و افراد عادی به عنوان گروه گواه،انجام شده است.
فرضیه این بود که بیماران مبتلا به اختلالهای اسکیزوفرنیا و اسکیزوتایپی نسبت به افراد سالم و مبتلا به اختلالهای خلقی کاستی‌های بیشتری را در آزمون افتراق بویایی نشان خواهند داد و ممکن است این نارسایی در مردان مبتلا به اختلالهای یادشده بیشتر باشد و پس از درمان با داروهای ضد پسیکوز تغییر کند.
همان‌گونه که در مقدمه بیان گردید،بررسی‌های انجام‌شده تفاوت چشم‌گیری از نظر توانایی افتراق بویایی بین زنان و مردان مبتلا به اسکیزوفرنیا نشان نداده‌اند(موبرگ و همکاران،1999)که با یافته‌های پژوهش حاضر در این زمینه هم‌سو است."
(
, 
, 
)
