چکیده:
در نظام های آموزشی در مورد تعلیم و تربیت ، موضوع اخلاق در تعلیم و تربیت در مورد میزان کسب شایستگی های دانش آموزان خواهد بود. معلم باید جامعه شناس باشد که با شناخت مقتضیات زمان، دانش آموز را برای ورود به جامعه آماده کند. باید روانشناس باشد که با درک نیازهای روحی و مسایل روانی، دانش آموز را به عنوان فردی از نظر روح و روان، سالم تحویل اجتماع دهد و معلم با انسانی سروکله میزند که از قضا در دوران رشد و تغییر و تحول است. معلم باید به مثابه مردم شناسی که در قلمرو ناشناخته ای پا میگذارد، وارد دنیای کودک و نوجوان شود و آداب و رسوم کودکی و اقتضائات این دوران را بشناسد. در آزمونها و ارزشیابی های فضای مدرسه ، به دلیل ماهیت آن، یعنی کمتر بودن مراقبتها و کنترلها احتمال بروز رفتارهای غیراخلاقی بسیار بیشتر است.