چکیده:
بیماریهای مزمن به عنوان چالش اصلی نظامهای سالمت در قرن بیست ویکم مطرح شدهاند. امروزه، اپیدمی بیماریهای غیرواگیر، مسوول 60 درصد از موارد مرگ ومیر در جهان است. بیماریهای غیر واگیر از جمله بیماریهای قلبی عروقی، سکته مغزی، دیابت، سرطان هاو بیماریهای مزمن تنفسی وسوانح و حوادث مهمترین علت مرگ و بار بیماری) سالهای از دست رفته عمر به دلیل مرگ
و ناتوانی (در جهان هستند بطوری که از 58 میلیون مرگ درسال، 2005 تقریبا 35 میلیون مرگ به علت این بیماریها رخ داده است که شش میلیون از کل 38 میلیون مرگ ناشی از بیماریهای غیرواگیر در سنین کمتر از 70 سال رخ میدهد و بیش از% 80 این مرگها در کشورهای در حال توسعه اتفاق میآفتد. از میآن بیماریهای غیر واگیر بیماریهای قلبی عروقی از شایعترین بیماریها و عامل یک چهارم مرگ و میرها در جهان هستند. افزایش متوسط عمر از یک طرف- زندگی ماشینی و شهرنشینی از طرف دیگر موجب شیوع بیماریهای غیرواگیر شده به طوری که شایعترین علل مرگ و میر را در کشورهای پیشرفته و در حال توسعه باعث میگردد. در کشور ما نیز حدود% 76 کل مرگ ومیرهابراثربیماریهای غیرواگیر براوردمی شود که حدود% 46 مرگها ناشی از بیماریهای 5 بار بیماری ناشی از این بیماریها است و بخش بزرگی از منابع نظام سالمت در راه درمان آنها / قلبی عروقی است و حدود% 10 هزینه میگرددوطبق اخرین گزارش سازمان جهانی بهداشت احتمال مرگ بین سنین 30 تا 70 سالگی از 4 بیماری اصلی) بیماریهای قلبی عروقی، سرطانها، بیماریهای مزمن تنفسی ودیابت (بالغ بر% 17 میباشد