چکیده:
تربیت، فعلی است که اخلاق حاصل آن است، اگرچه تمام آن نیست؛ زیرا پرورش استعدادهای فکری و ذهنی و ذوقی و غیره که همگی در دایره تربیت و از موضوعات آن هستند.» به جهت این که به طور مستقیم با ملکات نفسانی و خصوصیات اخلاقی مرتبط نیستند.ء جزء اخلاق محسوب نمی گردند؛ مثلا پرورش حافظه و قدرت استنتاج و استعدادهای هنری و ذوقی اگرچه در محدوده تربیت قرار میگیرند.ء ولی چون مستقیما با صفات اخلاقی مرتبط نیستند. جزء اخلاق محسوب نمی گردند.دورهابتدایی در آموزش و پرورش مهم ترین دوره محسوب میشود « که تداوم بخش تکوین شناختی»ء زیستی و اجتماعی کودک است» دوره مثمر به ثمری برای کودک از جهت اینکه فرصت و موقعیت مناسبی برای تحصیلء تربیت و یادگیری شیوه ارتباط صحیح با دیگران پرورش و ساختن را میرساند و بس. از نظر تربیت فرق نمیکند که تربیت چگونه و برای چه هدفی باشد؛ اگر بخواهیم با اصطلاح صحبت کنیم» باید بگوییم فن اخلاق و فن تربیت یکی نیست ...فن تربیت وقتی گفته میشود که منظور مطلق پرورش باشد. اگر اخلاق را که صفات نفسانی و اعمال و رفتار عالی انسانی است. در جهت صحیح و مثبت لحاظ کنیم. اخلاق در این معنا یکی از ثمرات. بلکه مهمترین ثمره تربیت است.