چکیده:
وسیله ارتباط میان یک فرد )قصه گو( و افراد دیگر (مخاطبان) است، بنابراین قصه گو (مربی یا آموزگار) بای د دارای نفوذ کلام، نگاه موثر و گیرا و حرکت های مناسب دست و چهره باشد تا بتواند به حد کافی در مخاطب های ش تاثی ر گذارده، آنان را به قصه و پیام آن جذب نماید و در واقع ی ک ارتباط دلپذیر و موفق با آنها برقرار سازد. با نهادینه شدن نقش و اهمیت آموزش و پرورش در رشد و توسعه جوامع، کوشش های زیادی از سری متخصصان برای علمی و پویا کردن این امر خطیر و ارزشمند آغاز شده است. نظام های آموزشی دارای حوزه های مختلفی م ی باشند که برجسته ترین آن، برنامه ریزی درسی است. این حوزه به دلیل اهمیتی که در جهت تحقق اهداف آموزشی دارد، از سوی دست اندرکاران تربیتی و آموزشی به عنوان هسته مرکزی و قلب نظام آموزشی تلقی می گردد. در این مقاله با استفاده از منابع موجود کتابخانه ای و میدانی و بهره گیری از مطالعات، و سندکاوی به گردآوری داده های مورد نیاز پرداخته شده و داده های گردآوری شده تجزیه و تحلیل شده است.