چکیده:
هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین توانمند سازی با خلاقیت کارکنان شهرداری منطقه هفت تهران بود. در این زمینه، مطالعه حاضر با تمرکز بر قابلیتهای درونی فرد، به بررسی نقش عامل توانمندسازی کارکنان بر توسعه رفتارهای خلاقانه در ایشان در محیط سازمان شهرداری میپردازد. این تحقیق بر اساس هدف کاربردی و بر اساس ماهیت گردآوری دادهها توصیفی-پیمایشی میباشد. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کارکنان سازمان شهرداری منطقه هفت تهران بوده و نمونه آماری مورد نظر با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی طبقهای دربردارنده ٢٧١ نفر میباشد. ابزار اصلی گردآوری دادهها در مطالعه حاضر، پرسشنامه بوده که روایی فنی آن از طریق تایید خبرگان فراهم آمده و پایایی آن نیز برای هر دسته از گویههای مربوط به متغیرها به روش آلفای کرونباخ بالاتر از ٠/٧٠ محاسبه گردید. همچنین، دادههای گردآوری شده با استفاده از روش رگرسیون و معادلات ساختاری و نرم افزار SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان دادند که متغیر توانمندسازی رابطه معناداری با خلاقیت کارکنان دارند. از بین ابعاد توانمندسازی بجز ابعاد شایستگی و اثر بخشی که رابطه معناداری با خلاقیت نداشتند، سایر ابعاد یعنی معناداری، خودمختاری و اعتماد رابطه معناداری با خلاقیت کارکنان داشتند. مبتنی بر نتایج حاصله، مدیران میتوانند از طریق توسعه حیطه اختیاری کارکنان و افزایش اعتماد به نفس ایشان در زمینه مدیریت امور خود، خلاقیت را در کارکنان ارتقاء بخشند.