چکیده:
در میان اشکال مختلف گردشگری، یکی از جذابترین و جدیدترین نوع آن، گردشگری ادبی میباشد. در حقیقت گردشگری ادبی را میتوان یکی از خوشه های گردشگری فرهنگی و گردشگری میراث دانست که مکانهای مربوط به نویسندگان، فضاهای مرتبط داستانها، کتابهای ادبی، جشنواره های ادبی، هنرهای خلاق، و فیلمها و تولیدات رسانه ای و مانند آن را در بر میگیرد. ادبیات در واقع یکی از اجزای مهم میراث فرهنگی یک کشور است و با گسترش گردشگری ادبی میتوان از این میراث پاسداری کرد، با توجه به این مهم، هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش آرامگاههای مشاهیر ادبی ایران در توسعه صنعت گردشگری ادبی میباشد. روش پژوهشی این مطالعه نیز به شیوه مروری نظامند بوده است. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داده است که گردشگری ادبی علاوه بر نقش درآمد زایی در سطح خرد ) اقتصاد محلی ( و در سطح کلان ) اقتصاد ملی (، میتواند مزایای متعددی را برای کشور به همراه داشته باشد. مرور مطالعات مربوطه هم چنین نشان داده است، شاعران بزرگی در ادوار مختلف تاریخ در ایران زیستهاند، مقبرهها و آرامگاههای فراوانی در سراسر کشور از این شعرا وجود دارد که هر کدام میتوانند به عنوان یک قطب گردشگری ادبی مورد توجه قرار گیرند، با این حال گردشگری ادبی مانند گنجینهای گران بها است که سالها در کشورمان مورد توجه لازم قرار نگرفته است و از پتانسیلهای بالقوه آن در ایران که مهد تمدن، فرهنگ و شاهکارهای ادبی است، استفاده نشده است. در این رابطه تدوین برنامه های متعدد و فراهم ساختن زیرساخت های لازم می تواند به توسعه این نوع از گردشگری کمک کند و هم چنین در شرایط فعلی متولیان امر باید سازماندهی و بستر سازیهای لازم را انجام دهند تا پتانسیلهای موجود در کشورمان را بالفعل کرده و در نتیجه آن جایگاه و اهمیت گردشگری ادبی ایران بهتر مشخص شود.