چکیده:
آموزش و پرورش، اصولا موضوع یا پدیدهای اجتماعی است و مدارس و معلمان به عنوان مهمترین کار گزاران این نهاد در همه دورانها و در تمامی جوامع، با توجه به اهداف آن سعی داشتهاند تا شخصیت دانشآموزان را متناسب با نیازهای جامعه و برای عضویت در جامعه و ایفای نقش در آن آماده سازند. شاید این تصور در میان عوام رایج باشد که کار آموزش و پرورش فقط انتقال دانش است، اما واقعیت خلاف این تصور است. آموزش و پرورش به عنوان رابط بین خانواده و جامعه همواره این دو را به یکدیگر نزدیکتر میکند و اصولا اگر در جامعهای آموزش و پرورش با زندگی اجتماعی پیوند نداشته باشد، اعتبار و اهمیت خود را از دست میدهد. کودک انسان در لحظه تولد تنها یک ارگانیسم است و این یه فرایند تاثیرپذیری از بزرگسالان است که از طریق القای مجموعهای از ارزشهای اجتماعی و هنجارهای او را به یک انسان اجتماعی، که قادر به ایفای نقشهای اجتماعی است، مبدل سازد و درست به همین دلیل است که یکی از کارکردهای مهم نهاد آموزش و پرورش، اجتماعی کردن دانشآموزان است. مدارس و معلمان امروز از لحاظ تغییر افراد نقشی مهم بر عهده دارند و از لحاظ انتقال دانش و مهارتهای فنی به عامل نخستین جامعهپذیری مبدل شدهاند.