چکیده:
عزت نفس به عنوان نگرشی درونی نسبت به خود و عامل تعیین‌کننده رفتار انسان در زمینه فردی و اجتماعی از جمله روابط زناشویی و صمیمیت به شمار می‌آید. هدف از این مطالعه، مقایسۀ صمیمیت زناشویی زوجین دارای عزت نفس شکننده، آسیب‌دیده و ایمن بود. روش این پژوهش علی-مقایسه‌ای بود. به منظور انجام این پژوهش 176نفر از مردان و زنان متاهل شهر تهران با استفاده از نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های صمیمیت زناشویی واکر و تامپسون(1983)، مقیاس عزت نفس روزنبرگ (1965) و مقیاس ترجیح حروف الفبای نام نوتین (1985) پاسخ دادند. سپس باتوجه به نمرات عزت نفس صریح و ضمنی آنها در یکی از سه‌گروه پژوهش یعنی عزت نفس شکننده، آسیب‌دیده و ایمن قرارداده شدند. در نهایت داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس یک‌طرفه تحلیل شد. نتایج مقایسۀ اختلاف میانگین صمیمیت زناشویی در سه‌گروه عزت نفس نشان داد که اختلاف معناداری بین گروه عزت نفس شکننده و دو گروه عزت نفس آسیب‌دیده و عزت نفس ایمن با سطح معناداری کمتر از 0/01 وجود دارد. به طورکلی نتایج این پژوهش نشان داد که در افراد متاهل دارای عزت نفس شکننده نسبت به دوگروه دیگر صمیمیت زناشویی بیشتری مشاهده می‌شود. پیشنهاد می‌شود جهت تایید و تبیین دقیق‌تر این یافته پژوهش‌های بیشتری انجام شود.
Self-esteem is considered as an internal attitude towards oneself and the determining factor of human behavior in the personal and social context, including marital relations and intimacy. The purpose of this study was to compare the marital intimacy of couples with fragile, damaged and secure self-esteem. The method of this research was causal-comparative. In order to carry out this research, 176 married men and women in Tehran were selected using convenience sampling and were asked to use Walker and Thompson's marital intimacy questionnaires (1983), Rosenberg's self-esteem scale (1965) and Nutin's Name Initial Preferences Task (1985) answered. Then, according to their explicit and implicit self-esteem scores, they were placed in one of three research groups, i.e., fragile, damaged, and secure self-esteem. Finally, the data was analyzed using the statistical method of one-way analysis of variance. The results of comparing the average difference of marital intimacy in three self-esteem groups showed that there is a significant difference between the fragile self-esteem group and the two groups of damaged self-esteem and secure self-esteem with a significance level of less than 0.01. In general, the results of this research showed that more marital intimacy is observed in married people with fragile self-esteem compared to the other two groups. It is suggested that more research be done to confirm and explain this finding more precisely.
(
, 
, 
)
