چکیده:
کرونا، ویروسی بود که در اسفند ماه 1398 وارد ایران شد. به دلیل مرگ و میری که تا قبل از ورود کرونا ویروس به ایران در جهان اتفاق افتاده بود، مسئولین ایران تصمیم به تعطیلی سراسری در کشور گرفتند و مدارس و بخش آموزش نیز از این قاعده مستثنی نبود زیرا جان مردم و سلامتی آنها در اولویت هر کاری است. اوایل شروع تعطیلیها انتظار میرفت که مدارس برای چند هفته تعطیل شود اما کسی انتظار نداشت که مدارس برای تقریبا دو سال تعطیل شود. با انتقال آموزش از حالت حضوری و چهره به چهره به بستر رسانههای مختلف، عصر جدیدی در آموزش ایران رقم خورد. با تمام مزیتهایی که آموزش مجازی برای دانش آموزان داشت اما حال با گذشت دو سال از این واقعه شاهد بیماری به نام اعتیاد در دانش آموزان هستیم. اعتیادی که نه به مصرف مواد مخدر بلکه نوعی از اعتیاد به نام اعتیاد رفتاری است. با این حال مسئله اعتیاد که در عصر کنونی از آن به عنوان یک بیماری یاد میشود مانند هر بیماری دیگری به درمان و روشهای درمانی برای به سلامت رسیدن فرد مبتلا نیاز دارد. با باز شدن مدارس در سال تحصیلی 1401 - 1402 شاهد دانش آموزانی با ابتلا به اعتیاد اینترنت و اعتیاد به تلفن هوشمند هستیم. اما حال که آموزش در بستر اینترنت به کمترین میزان و بعضا به طور کامل به صورت حضوری شده است، لازم است که این اعتیاد مانند هر بیماری دیگری درمان شود و از آسیبهای آن که دامن گیر دانش آموزان، مدارس و خانوادههای خواهد شد جلوگیری به عمل آید. اعتیاد چه به صورت رفتاری و چه به صورت اعتیاد به مصرف مواد اعتیادآور برای سلامت جامعه و دیگر بخشهای آن مضر بوده و اگر راهی برای حل این بیماری در نظر گرفته نشود، شاهد به خطر افتادن نسل جوان این مملکت خواهیم بود و تبعات آن میتواند حتی بیش از ویروس کرونا به سلامت جامعه آسیب برساند. در این مقاله سعی ما بر این است که شناخت پایهای از این بیماری به خانوادهها و کادر مدرسه بدهیم تا در صورت مشاهده آن در میان فرزندان و یا دانش آموزان شان، هرچه زود تر اقدام به درمان آن بکنند همچنین شناخت این نوع از اعتیاد میتواند جهت پیشگیری افراد نسبت به ابتلا به آن نیز میسر باشد، امید است تا جامعهای عاری از مشکل داشته باشیم و این جامعه جز با آگاهی عمومی از مشکلات پیش رو میسر نخواهد بود.