چکیده:
بازی های رایانه ای به عنوان یک پدیدة اجتماعی درکنار سایر رسانه های صوتی و تصویریدر دنیای امروز به دلیل رشد چشمگیر فناوری های ارتباطی، طی سال های اخیر با کشش وجاذبه ای حیرت انگیز، عمده ترین مخاطبان خود را از میان کودکان و نوجوانان انتخاب می کندو نه تنها بخش قابل توجهی از اوقات فراغت این قشر را به خود اختصاص داده بلکه به نظرمی رسد حتی اوقاتی را که آنان باید به انجام تکالیف درسی یا حضور در جمع خانوادهاختصاص دهند نیز پوشش داده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بازی های رایانه ای با مهارت های اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بود که به روش مروری کتابخانه ای انجام شد. نتایج پژوهش نشان می دهد که افزایش میزان سازگاری اجتماعی، خود کنترلی، همدلی، کاهش انزوای اجتماعی از تاثیرات مثبت بازی های رایانه ای بر مهارت اجتماعی است. کاهش دیدگاه پذیری، ایجاد حالت پرخاشگری، افزایش حالت پرخاشگری، کاهش جرات ورزی، افزایش غرور و تکبر، کاهش رشد اجتماعی و سرمایه اجتماعی، افزایش عزت نفس پایین، کاهش مهارت گوش کردن، توانایی حفظ آرامش، کاهش عملکرد اجتماعی، افت تحصیلی و کاهش مشارکت اجتماعی از تاثیرات منفی این بازی ها بر مهارت اجتماعی است.