خلاصه ماشینی:
ازجمله مسائل لبنان، محرومیت سیاسی _ اجتماعی شیعیان، تحمل حملات اسرائیل، مهاجرت فلسطینیان در جنوب و ناتوانی دولت در تأمین امنیت یا رسیدگی به فلاکت اقتصادی شیعیان بود که آنان را به سمت رهبری که بتواند شیعیان را از این وضعیت نجات دهد، سوق داد؛ رهبرانی، نظیر محمدجواد مغنیه، امامموسی صدر، محمدمهدی شمسالدین و سیدمحمدحسین فضلالله نمونههای برجسته این وضعیت هستند (دکمجیان، 302)، چنانکه دو جنبشهای عمده سیاسی نظامی امل و حزبالله در همین راستا شکل گرفت (( ادامه مقاله).
امامخمینی در این دیدار با تشکر از همراهی شیعیان لبنان با انقلاب اسلامی و دعا برای آنان، قضیه اسرائیل و مخالفت با رابطه محمدرضا پهلوی با آن را یکی از محورهای مهم نهضت اسلامی ایران شمرد و با ابراز نگرانی از مفقودشدن امامموسی صدر، از شیعیان لبنان خواست تا در مبارزه دلسرد نشوند و در همهحال به خود متکی باشند که خدا پشتیبان آنان است (5/134_ 135)؛ چنانکه در نامهای به شخصیت مبارز فلسظنین، ابوجهاد (آذر 1357) نیز، از مسلمانان و شیعیان جنوب لبنان که با تظاهرات خود در تاسوعای حسینی، با مردم ایران اعلام همبستگی کردند، تشکر کرد (5/73_ 74).
مقابله با توسعهطلبیهای اسرائیل: از نگاه امامخمینی، موضوع اصلی لبنان، احتمال پیروزی اسرائیل در تجاوزات خود و در نتیجه پیشروی به دیگر کشورهای اسلامی بود (3/361 و 9/237، 281)؛ از اینرو ایشان بارها و بهصراحت از مبارزان جنوب لبنان در برابر حملات اسرائیل پشتیبانی میکرد (15/339) و جوانان مجاهد این کشور را میستود (13/168 و 20/321) و برای پیروزی آنان در نبرد علیه اسرائیل دعا میکرد (16/33 و 333).