چکیده:
روانشناسان تجربی ابزارهای پیچیدهای را برای بهبود اثربخشی سازمانها ابداع نمودهاند و شواهد بسیاری وجود دارد که حاکی از افزایش ارزش این روشها است )مثلا، دنیسون 1990 ؛ هانسن و ورنرفلت 1989 ؛ کاوفمن 1992 ؛ مکدوفی و کرافیک 1992 ؛ میسی و ایزومی 1993 ؛ ترپسترا و روزل 1993 ؛ وزارت کار ایالات متحده 1993 ؛ ام.ای. هوزلید، منشتر نشده؛ ای.آر. اشنل، اولیان جی.دی، کی.جی اسمیت، اچ پی سیمس جونیور، جی.ای. اسکولی، کی.ای. اسمیت، منشتر نشده(. با این حال، کارفرمایان در کشور ایالات متحده آمریکا بهکندی”بهترین روشها“ را اقتباس نمودهاند، یعنی روشهایی که در سازمانها از آنها به عنوان موثرترین روشها یاد میشود )برتز و همکاران 1992 ، رینس و بودرو 1986 ، ساری و همکاران 1988 (. تحلیلگران بیان کردهاند که بخش مهمی از مسئله آن است که ماهیت شواهد علمی فاقد زمینه است )مثلا، جانز 1993 ، موری و دیمیک 1978 (؛ در نتیجه، نیاز به انجام تحقیقات در مورد مدیریت منابع انسانی نوین که زمینه را به شکل جدیتر در نظر میگیرد افزایش یافته است )مثلا، بگین 1991 ، دوبینز و همکاران، 1991 ، جیمز و همکاران 1992 ، لتهام 1988 (؛ ولی شواهد تجربی بسیاری نشان دهنده رابطه بین شرایط مربوط به زمینه های سازمانی و مدیریت منابع انسانی است. هدف ما از این مرور ادبیات تحقیق افزایش شتاب پیشرفت این حوزه نوظهور است. ما از مدیریت منابع انسانی به عنوان یک مفهوم جامع که این موارد را در نظر میگیرد استفاده میکنیم: )الف( روشهای مدیریت منابع انسانی نظیر استخدام، گزینش، و ارزیابی؛ )ب( خط مشی های رسمی مدیریت منابع انسانی که ایجاد و توسعه روشهای خاص را هدایت میکنند و تا حدودی محدود می نمایند؛ و )ج( چیره شدن اندیشه های فلسفی مدیریت منابع انسانی، که ارزشهای را مشخص میکنند که نشان دهنده خط مشی ها و روشهای سازمان هستند. به شکل ایده آل، این موارد سیستمی را در بر میگیرد که موجب جذب، پرورش، ایجاد انگیزش، و حفظ کارمندان میشود و کارکرد موثر و بقای سازمان و اعضای آن را تضمین میکند. برای فهم مدیریت منابع انسانی با توجه به زمینه های خاص آن، ما باید چگونگی تاثیرپذیری این سه مولفه مدیریت منابع انسانی از محیطهای داخلی و خارجی سازمانها را در نظر بگیریم. عوامل مربوط به زمینه های داخلی که ما قصد داریم آنها را بررسی کنیم عبارتند از فنآوری، ساختار، اندازه، مراحل چرخه حیات سازمانی، و راهبرد تجاری. ما فرهنگ سازمانی را به عنوان یکی از مولفه های تفکیک ناپذیر از مفهوم مدیریت منابع انسانی در نظر میگیریم و بنابراین مدیریت منابع انسانی بدون توجه به فرهنگ سازمانی بیمعنا خواهد بود. عوامل مربوط به زمینه های خارجی عبارتند از محیطهای حقوقی، اجتماعی، و سیاسی؛ تشکیل اتحادیه ها، شرایط بازار کار؛ ویژگیهای صنایع، و فرهنگهای ملی.