چکیده:
استفاده از بازیهای رایانهای چند سالی است که در کشور ما رو به افزایش است. اگرچه در ابتدا یک سرگرمی بیخطر بود و تاثیرات مثبتی از قبیل افزایش مهارت و توانمندیها داشت؛ اما با عنایت به غلبه اهداف تجاری و سیاسی نسبت به حفظ ملاحظات انسانی، متاسفانه عناصر تخریبکننده سلامت فرد بازیکننده در این بازیها به وفور یافت میشود و لذا نگرانیهای زیادی بابت تاثیرات منفی و مخرب روحی و روانی و آسیبهای اجتماعی و فرهنگی ناشی از آن را در پی داشت. آثار مخرب روانی و جسمانی این بازیها بخصوص در مورد کودکان و نوجوانان نیز بر اهمیت این مسئله افزوده است. با توجه به این ضرورت، یکی از مباحث حقوقی مرتبط با این حوزه عبارت است از اینکه بحث مسئولیت ناشی از خسارات و عوارض منفی استفاده از این بازیها، متوجه چه اشخاصی است؟ آیا متوجه تولیدکننده است یا متوجه عرضهکننده؟ این پژوهش که به روش توصیفی_تحلیلی انجام شده در پاسخ به سوال اول مسئولیت مدنی متوجه تولیدکننده و عرضهکننده بهصورت تضامنی میباشد و در جهت پاسخ به این سوالات و به بررسی مبانی، ارکان و آثار این مسئولیت مدنی در رابطه با تولیدکنندگان و عرضهکنندگان پرداخته به نظر میرسد که مناسبترین مبنای حقوقی برای مسئولیت تولیدکنندگان و عرضهکنندگان، مبنای مسئولیت محض میباشد؛ زیرا بر اساس قواعد عمومی مسئولیت مدنی، مسئولیتی قابل طرح است که تقصیر تولیدکننده و عرضهکننده را اثبات کند و این امر بسیار سختی میباشد. به همین جهت نیاز به یک قانون جهت حمایت از حقوق مصرفکنندگان احساس میگردد و راهکارهایی در راستای رفع خلاهای نظام حقوقی ایران و تسهیل در جبران خسارت فرد زیان دیده در این پژوهش ارائه شده است.