چکیده:
هدف: هدف اصلی این پژوهش آن است که دریابد پیگیری سیاست صدور انقلاب بهعنوان یکی از مهمترین رهنمودها و اهداف انقلاب اسلامی ایران، چه آثار و پیامدهایی در عرصههای داخلی و خارجی برای نظام جمهوری اسلامی داشته است؟روششناسی پژوهش: به منظور پاسخ به پرسش فوق در این پژوهش کیفی از روش مصاحبهی نخبگانی استفاده شده است. سپس برای تحلیل دادههای جمعآوری شده، روش تحلیل محتوای متنمحور مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین در جهت تبیین بهتر دستگاه سیاست خارجی از چهارچوب نظریهی سیستمی در این مطالعه بهره برده شده است.یافتهها: یافتهها شامل استخراج چالشهای سیستم سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در سه حوزه ورودی، خروجی و بازخورد است.نتیجهگیری: بر این اساس در مطالعهی صورت گرفته با در نظر گرفتن دستگاه سیاست خارجی جمهوری اسلامی بهعنوان یک سیستم به این نتیجه میرسیم که با تعریف سیاست صدور انقلاب در سیاست خارجی و در نتیجه چنددستگی نیروها، ضعف سازمانی و نیروی انسانی، پیامدهایی چون: بروز تناقض در سیاستهای کلی نظام، سوءاستفاده از حسن نیت ایران، تنش با همسایگان و قدرتهای بزرگ و تأخیر در شناسایی دولت جدید انقلابی؛ سیستم سیاست خارجی جمهوری اسلامی را درگیر خود کرد.
The strategy of exporting the revolution has been one of the most prominent and central strategies and also axes of the foreign policy since the glorious victory of the revolution until now. This discourse, which is a fundamental to the teachings and messages of the Islamic Revolution, is also one of the topics that have had many internal and external reactions and reflections in the post-Islamic Revolution period. The position of this policy in the foreign policy confirms the importance of providing a scientific explanation of the challenges and consequences of applying this policy in Iran foreign policy. The main goal of this research is to find out what effects and consequences the pursuit of this policy has had in the internal and external aspects of Iranian foreign affairs. In order to answer the above question, in this qualitative research, we interviewed some of the elites who had a prominent position or status related to the subject. In order to explain the Iranian foreign policy system better, the system theory framework has been used in this study. Ultimately, we come to the conclusion that the issuing of the policy in Iran foreign policy has led to the emergence of challenges for this system, in three areas of input, output and feedback.
خلاصه ماشینی:
RJIR/١٠٢٢٠٨٤ «مقاله ي پژوهشي » بررسي چالش هاي سياست صدور انقلاب در سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران مطابق با نظريه سيستمي # ١* مجيد بهستاني ١ محسن نساج ٢* چکيده هدف : هدف اصلي اين پژوهش آن است که دريابد پيگيري سياست صدور انقلاب به عنوان يکي از مهم ترين رهنمودها و اهداف انقلاب اسلامي ايران ، چه آثار و پيامدهايي در عرصه هاي داخلي و خارجي براي نظام جمهوري اسلامي داشته است ؟ روش شناسي پژوهش : به منظور پاسخ به پرسش فوق در اين پژوهش کيفي از روش مصاحبه ي نخبگاني استفاده شده است .
به اين ترتيب در پژوهش حاضر به اين پرسش اصلي ميپردازيم که چالش هاي اعمال اصل صدور انقلاب در سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران در سال هاي ابتدايي پس از پيروزي انقلاب تا زمان حاضر، چه بوده است ؟ براي رسيدن به پاسخ اين پرسش ، يکي از منابع جديد و دسته اول ، گفت وگو و مصاحبه با کارگزاران و ديپلمات هايي است که مستقيما در فرايند اعمال و پيگيري اين اصل در سياست خارجي ايفاي نقش کرده اند.
بر همين مبنا، محوريت مصاحبه هاي صورت پذيرفته براساس چالش هاي متفاوتي قرار گرفت که پيگيري سياست صدور انقلاب براي سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران و نهادها و دستگاه هاي متولي و مرتبط با آن داشته است .
چالش هاي پيگيري سياست ٤ علاوه بر اين ، عدم توجه و اهتمام به بحث مهم جواد صدور انقلاب در بعد نيروي ٢ منصوري تربيت نيروي انساني متخصص ، منجر به انساني تضعيف مقوله مطالعات منطقه اي و ابعاد مرتبط با آن در دستگاه سياست خارجي شده است .