چکیده:
یکی از مولفه های اساسی برنامه توسعه پایدار سازمان ملل متحد در سال 2030 ، آموزش با کیفیت است که هدف آن تضمین آموزش با کیفیت فراگیر و عادلانه برای همه است. فناوریهای دیجیتال به عنوان ابزاری ضروری برای به این هدف ظاهر شدهاند . فناوریهای دیجیتال در تلاش برای کاهش یا حذف آلودگی و ضایعات و در عین حال افزایش تولید و کارایی هستند . این فناوریها تاثیر قدرتمندی بر سیستم آموزشی نشان داده و یک تغییر پارادایم در کل سیستم آموزشی ایجاد کرده است . فناوریهای مدرن نه تنها ارائهدهنده دانش است، بلکه یک سازنده اطلاعات، یک مربی و یک ارزیاب نیز است . پیشرفتهای فناوری در آموزش، زندگی دانش آموزان را آسانتر کرده است بطوریکه امروزه دانش آموزان به جای استفاده از قلم و کاغذ، از نرم افزارها و ابزارهای مختلف برای ایجاد ارائه و پروژه استفاده میکنند . این روشها به افزایش علاقه به تحقیق کمک میکند . با توجه به اهمیت موضوع این مقاله به طور مختصر در مورد نیاز به فنآوری های دیجیتال در آموزش، کاربردها و چالشهای عمده در آموزش بحث میکند.